Het was maandagochtend, of misschien wel nacht. “Mam!” De schreeuw was op dat moment mijn laatste woord omdat ik wist dat ik dood zou gaan. En toen ineens, knapte te bubbel en bleek het allemaal maar een nachtmerrie. Na een vreselijke nachtmerrie werd ik wakker van mijn eigen geschreeuw. Ik staarde naar het plafond, zou iemand het hebben gehoord? Of schreeuwde ik niet echt? En was het alleen maar zo in mijn nachtmerrie? Ik viel weer in slaap. Continue reading →