Het was even stil, hier op mijn blog. Ik had het geloof ik even nodig. Mijn blog is maar amper in mijn hoofd geweest de laatste week, maar nu vond ik het wel weer tijd om het op te pakken. Tijd om jullie bij te praten over afgelopen week.
Lief dagboek,
Stiekem was het een enorm zware week. Maandag was de dag waarop het alweer drie jaar geleden was, dat ik afscheid moest nemen van papa. Deze dag ben ik voor het eerst gewoon naar stage gegaan. En heb ik geen activiteiten laten liggen voor die dag. Gelukkig had ik gevraagd om een flinke to do-list, en toen ik die iets voor vier had afgerond, was het tijd om naar huis te gaan. Ik merkte stiekem dat het vooral mentaal enorm zwaar was. Het autorijden ging gelukkig goed, maar ik was blij toen ik thuis even op de bank kon liggen. Ik had écht behoefte om even rust te nemen.
Ik heb enorm geleerd van deze dag, het was niet de manier waarop ik hem had moeten invullen. Maar goed, dat valt niet terug te draaien. Het werk beviel me helemaal prima, dat hielp me door de dag. Daarna had ik graag de dag wat meer ‘papa’ gemaakt. De volgende keer trekken we dus gewoon de oude filmpjes met papa weer uit de kast, als het aan mij ligt.
Die maandag was ik enorm laat naar bed en hierdoor was ik de hele week vermoeid. De wekker houdt er namelijk geen rekening mee, met zo’n dag, en gaat elke ochtend weer vrolijk af om 6.32u. Nu rijd ik wel 3x per week mee met een vriendin, wat natuurlijk enorm gezellig is.
Vorige week ben ik ook begonnen met sporten! Jeetje, dat was me toch een tijd geleden. In IJsland ben ik zo actief bezig geweest en zodra ik thuis kwam is dat compleet weggezakt. Niet de bedoeling, want het werkt niet helemaal mee met het ‘lekker in je vel zitten’. Ik merk echt dat sporten ook meer ruimte geeft in mijn hoofd. Dus het is zo ver, na een proefweek ga ik me aanmelden voor de sportschool. (nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen)
Afgelopen week werd ook de finale van wie is de mol uitgezonden! Oh wat was het spannend! Op stage hadden we een poule, en hoewel ik er pas in aflevering 4 was ingezet, werd ik uiteindelijk 6e van de 19! Daar kan ik dan ook best wel trots op zijn. Ik vind het stiekem wel écht jammer dat het seizoen alweer voorbij is. Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar. Gelukkig hebben we Boer zoekt vrouw nog op de tv. Zijn er onder mijn lezers nog meer kijkers?
Na de vermoeiende week had ik dus een soort van relaxt weekend. Want gelukkig was daar aan het einde van de week, de zon! Daar heb ik écht even flink van genoten. De zon gaf me weer energie voor deze nieuwe week! Het gaat nu dan ook stukken beter met mijn vermoeidheid, en daarom typ ik nu, bijna om 23.00u ’s avonds, nog een artikel voor mijn blog. Ik heb vanavond zelfs dingen gedaan waar ik vrolijk van wordt en daar vertel ik jullie graag binnenkort meer over. Nu is het morgenavond tijd om nog wat noodzakelijke dingen te doen. Ohja, afgelopen zondag, 12 maart zagen we de eerste gele vlinder weer in de tuin. Papa is dus weer hier :)
De lente staat voor de deur, en ik ben er helemaal klaar voor!
Liefs, Sophie
Heb jij ook zo genoten van de zon?
Wat fijn om te lezen dat je weekend toch nog zo fijn was! En wat goed dat je zo sportief bezig bent. Ik heb ook onwijs zin in de lente… laat de zon maar komen!
Van dat zinnetje over de gele vlinder, kreeg ik kippenvel. ♥ Ik kijk ook ontzettend uit naar de lente. :-)
Jeetje, wat een heftige dag moet die maandag geweest zijn. En dan zijn maandagen al zwaar van zichzelf. Wel dapper, ondanks dat het misschien niet helemaal goed voelde, om wel naar stage te gaan. Maar even thuis stilstaan bij zoiets is inderdaad ook belangrijk. En wat betreft de lente: laat die maar komen!
Jeetje, wat een heftige dag moet die maandag geweest zijn. En dan zijn maandagen al zwaar van zichzelf. Wel dapper, ondanks dat het misschien niet helemaal goed voelde, om wel naar stage te gaan. Maar even thuis stilstaan bij zoiets is inderdaad ook belangrijk. En wat betreft de lente: laat die maar komen!