Lief dagboek #25 – Rouwen is als varen op een boot

Processed with VSCO with hb1 preset

Rouwen, niet echt een onderwerp waar je vaak over leest op een blog van een 19-jarige. Maar het is zondagavond wat betekent dat ik weer lekker mijn gedachtes openlijk met jullie mag delen! Vandaag kan ik natuurlijk niet om de jaarwisseling heen en vertel ik wat over mijn rouwproces. Want ook in 2016 wordt mijn papa gemist. Lees je mee?

Lief dagboek,

Inmiddels is 2016 alweer zo’n drie dagen oud en heb ik echt een heel fijne oud op nieuw gehad, jij ook? Aangezien ik het laatste halfjaar vaker in Amsterdam mijn wijntjes nuttig dan in de regio waar ik vandaan kom was er genoeg om bij te kletsen met verschillende mensen. Dubbel zo leuk was ook dat zowel mijn vriend als mijn vriendinnen op dezelfde locatie waren, fijn!

Maar goed, genoeg over het nieuw jaar. Ik zie het namelijk het liefst helemaal niet als een nieuw jaar. Kijk, rouwen is hetzelfde als varen op een boot op zee.
Soms dein je rustig met de golven mee,
soms heb je de wind in de rug en gaat het fantastisch
maar soms dan gaat de wind ook wel eens liggen en sta je stil.
De wind kan ook tegen je staan en met forse tegenwind moet je dan zorgen dat je bootje niet omslaat
en soms,
soms dan gebeurt dat wel en moet je hard vechten om niet te verdrinken.

Op dit moment staat de wind in mijn rug en lijkt het leven een feestje. Het lukt op de een of andere manier gewoon wat ik wil doen en ik leef het leven in plaats van andersom. Natuurlijk komen er ook mindere tijden aan, maar om die reden wil ik even vergeten dat het nieuwe jaar is begonnen. Een nieuw jaar met nieuwe tegenslagen, daar wil ik nog even niet aan denken nu ik nog zo goed kan varen op mijn bootje. Iets met ‘pluk de dag’.

Maar goed, varen doe je niet helemaal alleen. Vooral nu voel ik hoe goed support voelt dankzij jullie en de lieve mensen om mij heen. Simpele aandacht doet een mens al zoveel goeds. Die ene vraag hoe het gaat, dat ene zinnetje waarin je laat zien dat je aan diegene denkt, die ene knuffel of die glimlach. Zelfs dat ene complimentje wat je spontaan maakte is support. Je hoeft elkaar niet te begrijpen om er te zijn, je moet laten zien dat je om diegene geeft. Stiekem is dat veel makkelijker dan iedereen denkt.

Rouwen is een werkwoord en dat zal levenslang een rol spelen. Hoe de wind ook waait en hoe goed het bootje ook vaart. Rouw is er altijd en overal, ook in 2016.

Liefs, Sophie

Ik wens jullie alle goeds, veel liefde, aandacht en de nodige support voor jouw 2016.

13 comments

  1. Naar dat er in een jaar elke keer weer van die lastige dagen zitten. Ze gaannooit weg en ze blijven altijd lastig. Natuurlijk worden dierbaren ook op de overige dagen erg gemist. Verdriet hoort bij het leven en mag er absoluut zijn. Elk jaar zullen er dagen of periodes zijn datje tegenwind hebt. Maar zolang je probeert om van de overige dagen een feestje te maken en te genieten van wind mee is dat super. En ik vind dat je ontzettend goed bezig bent.

  2. Rouwen is er altijd en krijgt een plekje in je leven. Maar zoals jij zo mooi beschrijft de ene keer is het wind mee, de andere keer wind tegen. Mooi geschreven!

  3. Wat heb je dit mooi omschreven. Inderdaad soms heb je het heel erg moeilijk en heb je de wind tegen en een andere keer kan je onwijs genieten met de wind mee. Iets om over na te denken vind ik je mooie tekst. Ik wens je dan ook alle liefde toe voor 2016. Knuffel!

  4. Mooi omschreven en fijn dat de wind momenteel in je rug staat maar je weet ook dat er nog altijd mindere dagen zijn, dan kan je hier nog eens bij dit mooie artikel stil staan

  5. Heel erg mooi verwoord. Rouwen is inderdaad een proces dat je meedraagt, dat niet zomaar stopt in het nieuwe jaar. Ik hoop dat 2016 je alsnog veel geluk, liefde en kracht brengt.

  6. Heel mooi geschreven en verwoord. Rouw is een moeilijk proces, waar je niet eventjes pauze van kan nemen. Ik wens je een fijn, sterk, mooi en gelukkig nieuwjaar!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge