Ik ben er mee bezig, leven op de toppen van mijn kunnen. Tenminste zo voelt het voor mij. Ik pluk de dagen, grijp alle kansen en dans van geluk door de week heen. Nee oke, niet figuurlijk. Op dit moment lig ik namelijk ziek op bed dit artikel te typen. Uiteraard zou ik allang ergens in dromenland moeten zijn maar goed, dat hoort er nu eenmaal bij! 

Niks kan me tegen zitten voor mijn gevoel. Ik leef met de wind in de rug en een glimlach op mijn gezicht. Ik pluk de mooiste bloemen uit het bloemenveld en ik grijp elke kans met beide handen aan. Ja, ik lees nu echt op de toppen van mijn kunnen. Ik ben super trots op mezelf op dit moment dat ik dit typ. Nu ik alweer 3 maanden hier in Amsterdam leef door de week is er een wereld voor me opengegaan. Van een meisje wat het huis alleen nog maar uit kwam voor school, sport en werk ben ik veranderd naar iemand die het maximale uit het leven haalt. Misschien niet het maximale voor iemand anders maar wel voor mij. Ik leef met de dag en geniet van alles wat op mijn pad komt.

Zelfs nu ik ziek ben vecht ik door, zo zat ik toch maar weer de hele dag op stage van maandag tot woensdag en kwam ik er met wat tabletjes en veel thee doorheen. Vandaag, (donderdag nu ik dit typ), heb ik ook het maximale uit mijn dag gehaald. Zo begon de ochtend met een wekker die pas om 9.02 begon te zingen en met heerlijke harde broodjes uit de oven. De kamer is weer helemaal schoon en ik kletste met huisgenoten in de keuken tot een uur of twee. Vervolgens lunchte ik met een stuk vlaai wat nog over was en deed daarna nog even wat dingen die nog moesten gebeuren. Daarna besloot ik mijn rust te pakken en een paar uur te slapen. Eigenlijk wilde ik daarna al dit blogje typen maar ik besloot er nog een uurtje slaap achteraan te plakken. Om 18.30 stond ik alweer in de keuken om samen met een aantal huisgenoten een diner voor te bereiden voor 8 personen. Met zijn alle aan tafel ervaar ik echt als iets enorm fijns! Na dit alles ging de rest zich klaarmaken om op stap te gaan. Ik deed mijn afwas en kroop in mijn pyama voor de televisie voor Expeditie Robinson. In de reclame pakte ik mijn koffer in en nu het programma is afgelopen typ ik dit artikel. Ik zou eigenlijk moeten gaan slapen maar ik vind het fijn om dit artikel even te typen! Een perfect einde voor deze dag. Ik besefte me ineens dat ik zo’n rijk persoon ben voor mijn gevoel.

Een dag hoeft niet van a tot z vol te zitten, even slapen kan ook enorm goed doen en soms juist de beste keuze zijn. Ook als een dag niet zo productief was zoals je had gehoopt is dat helemaal niet erg. Misschien was dat gewoon mijn dag even niet. Voor morgen zoek ik een sterkere bloem uit om te plukken zodat ik wél mijn doelen haal. Het geeft me zoveel rust dat ik tevreden kan zijn met minder. Zo haal ik veel meer voldoening uit mijn dag en leef ik op de toppen van mijn kunnen.

Al het positieve van wat me deze week is overkomen zet me door de zieke gevoelens heen die proberen de overhand te nemen. Het voelt langzaam of ik weer de controle over mijn eigen leven terug heb. Ik ben enorm trots op mezelf dat ik het al 3 maanden vol houd zo vier dagen in de week stage lopen en in het weekend ook nog eens op de zaterdag mijn tijd in de Albert Heijn te spenderen.

Nou moet ik zeggen dat het ook helpt dat er fantastische dingen in het vooruitzicht staan en dat helpt ook echt wel mee aan dit positieve gevoel. De tijd vliegt en ik hoop dat ik het bij kan blijven benen. We zullen het zien, ik ga de uitdaging aan.

Liefs, Sophie

Leef jij op de toppen van je kunnen?