Een onderwerp wat in het begin nog heel vaak ter sprake kwam maar wat nu eigenlijk nauwelijks nog naar voren komt. Betekent dat dat ik me niet meer schaam voor mijn blog? Of vind ik het nog steeds af en toe lastig?
De angst
Jup, niks is minder waar. Ik schaam me best nog af en toe voor mijn blog. Vooral als ik bang ben dat mensen me er mee zullen pesten of dat mensen over mij roddelen dat ik echt een stomme hobby heb. Het is niet niks, je hele leven delen op het internet en ik merk dat ik er nog steeds ooit last van heb.
Een heel klein beetje angst zit er nog als mensen ineens veel meer weten over mij dan ik in de gaten heb. Dat is vooral omdat ik dan heel goed moet nadenken wat ik wél en wat ik niet kan vertellen zonder in herhaling te vallen ;-) Met mijn Youtube kanaal, wat ik laatst opgepakt heb vind ik het nog wel eng! Ik vind het nog steeds zo ‘awkward’ als iemand anders een video van jou kijkt als je er zelf bij zit. Jup, dat is nog steeds doodeng.
Maar met name als het gaat om social media merk ik dat ik last heb van angst. Ik merkte voor mijn blog heel goed dat social media veel minder gebruikt werd in mijn omgeving. Er kwam maximaal één tweet per half uur voorbij (en dat was nog veel) en ook ik was bijna niet meer actief op Twitter, Snapchat of Facebook. Instagram werd dan weer wel regelmatig gebruikt al moet ik toegeven dat niemand foto’s maakte van volledig in elkaar gezette foto’s van bijvoorbeeld stillevens zoals bloggers dat zo fantastisch kunnen.
Sinds ik mijn blog ben begonnen volg ik natuurlijk heel veel bloggers op social media. Niet omdat dat moet, nee ik vind het oprecht superleuk om bloggers ook op andere kanalen te volgen. Zo krijg je stiekem nog meer een kijkje in het leven van een blogger en weet je wat ze bezighoudt, zelfs als er geen artikel online staat. Het contact met bloggers is dan stiekem ook een van de allerleukste dingen aan deze hobby! Mijn timeline stond binnen no time weer vol en ik begon social media weer leuk en interessant te vinden. Wat ik soms dan vergeet is dat de mensen in mijn omgeving nog steeds weinig tweeten en dat ik dus overkom als een ‘heel druk persoon’ in hun timeline. Als ik daar over nadenk dan vind ik het spontaan weer een beetje vervelend worden en schaam ik me dat ik zo vaak dingen op Twitter of Snapchat zet. Gewoon omdat dingen in ‘de bloggerswereld’ zo normaal zijn, terwijl dat in de ogen van mensen die niet bloggen misschien heel raar is! Zo durf ik nog steeds niet te ‘vloggen’ via snapchat want ik ben gewoon te bang wat de mensen in mijn omgeving van mij gaan denken.
Ik heb er altijd al enorm last van gehad dat ik me heel erg aantrek want anderen van mij en van alles wat ik doe vinden. Nu heb ik dat de laatste tijd toch wel voor een groot deel los kunnen laten. Dat is denk ik ook de reden waarom ik nog steeds frequent blogposts schrijf, snapchats maak, een half uur kan doen over een instagramfoto en tweets de wereld in stuur. Het bloggen en de bloggerswereld vormen een uitlaatklep voor mij die ik anders niet zou hebben.
De trots
Dat maakt mij dan stiekem ook wel weer een beetje trots. Ik hoor zo vaak om me heen hoe makkelijk het wel niet is om te bloggen maar mensen vergeten hoeveel tijd en energie het kost voor je gezien wordt in de bloggerswereld. Mensen vergeten dat niet alles van zelf gaat en dat er veel content geproduceerd moet worden voordat je een vaste groep lezers krijgt. Daarbij komt ook nog kijken dat er soms bedrijven zijn die je benaderen, daar moet je al helemaal het geluk aan je zijde hebben! Als je niet gevonden wordt, heb je alsnog niks. Bloggen is echt niet zo makkelijk als de meeste denken.
Het is een tijdrovende hobby. Een artikel kan in een kwartier getypt zijn maar vele artikelen hebben toch wel wat meer werk nodig. Denk bijvoorbeeld aan het maken van foto’s, bewerken van de foto’s, schrijven van de tekst en het bedenken waar je blogpost überhaupt over gaat! Ja, in bloggen gaan uren tijd zitten. En stiekem zet deze trots dat ik dit keer op keer weer voor elkaar krijg, die angst weer een beetje op zij.
Ik ben wie ik ben en ik doe wat mij gelukkig maakt. Dat moet ik soms niet vergeten. Het bloggen heeft mij zoveel gebracht, zoals ik al vaker heb verteld. Alle contacten met de liefste mensen, de lieve berichtjes, de steun, het begrip en de interesse. Het is alles wat ik nodig had om uit diepen dalen te klimmen, de hoogste toppen te mogen ervaren en echt weer te leven. Ik ben trots dat ik dankzij dit alles de schaamte op zij heb weten te zetten!
Liefs, Sophie
Schaam jij je voor je blog?
Wat fijn dat je angst soms ruimte maakt voor de trots. En dat mag je ook zeker zijn! Zelf durf ik bijvoorbeeld nog niet echt ‘bloggen’ bij mijn hobby’s te noemen, terwijl dat het zeker wel is. Ik weet niet precies waarom, maar iets houdt mij tegen. Terwijl de reactie’s als mensen er toch achter komen meestal positief zijn! Wat betreft snapchap, kan je niet een tweede snapchat aanmaken waar je meer op post als je het echt vervelend vindt waar mensen zoals mede bloggers en lezers je op kunnen volgen? Ik heb ook 2 Instagramaccounts en vind dat echt fijn :-)
En trots mag je ook zeker zijn! Zoals je zegt is bloggen niet even snel een tussendoor dingetje. Ik heb me nooit geschaamd voor mijn blog. Trots was er in het begin echter ook niet, maar inmiddels ben ik best wel trots. Ik heb er ook enorm veel plezier in. Dat is het misschien ook wel: mezelf vinden in iets waarin ik helemaal mezelf kan zijn. Dat geeft me best een trots gevoel.
Hier kan ik me eigenlijk best wel in vinden. Als bekende weer over mijn blog beginnen of me op een spellingfoutje wijzen of zo, zelfs van de complimentjes vraag ik me soms af of ze het oprecht menen. Maar je hebt gelijk het is een hele taak om je blog bij te houden ook al is mijn lezersgroep nog niet zo groot als de jouwe ook ik ben er dagelijks druk mee.
Roos | Soitsrose schreef onlangs …Grainy Grain
Ah, ik kan me hier wel een beetje in vinden hoor. Ik was ook altijd heel bang voor de mening van anderen. Nu is dat wat minder geworden; hoe vaker en langer ik blog, hoe meer ik besef dat dit echt bij mij past en een onderdeel van mijn leven is. Ongeacht wat anderen ervan denken. Al blijft het iets wat veel mensen niet snappen en daar kun je best eens onzeker over zijn. Maar weet je hoeveel werk en passie erin gestopt wordt? Daar mag je trots op zijn :)!
Wauw, ik wou hier eigenlijk ook nog een artikel over schrijven. Van een paar mensen in mijn omgeving weet ik dat ze liever zien dat ik stop met bloggen. Ze kraken dingen af en dat maakt mij heel onzeker. Maar dan denk ik: bloggen is mijn hobby, mijn passie. Hier kan ik alles in kwijt: ik kan lekker schrijven, foto’s maken, content bedenken etc. Ik word er gewoon blij van. En wat ben jij om dat van mij af te pakken? Ik krijg steeds meer een hekel aan mensen die gewoon je passie afkraken, zulke mensen moeten niet bestaan. Ik doe dat ook absoluut nooit bij iemand anders. En daarnaast ben ik ook bloggers gaan volgen op social media en sindsdien is het bij mij ook drukker geworden. En post ik dus ook meer, dus ik dacht er serieus laatst ook aan: post ik niet te veel voor de ‘gewone’ mensen die mij volgen? Maar alsnog: als ze het te druk vinden, ontvolgen ze me maar. I can’t please everyone :)
Maaike schreef onlangs …Dit staat er nog op mijn bucketlist
Eerlijk? Ja, ik schaam mij vooral in mijn directe omgeving voor mijn blog. Terwijl daaruit juist de leukste reacties komen. Maar ook wel is ‘een blog?’. Alsof het heel raar is dat je dat doet.
Maar inderdaad wat jij zegt: bij mij in nature zit het er ook al erg in wat mensen van mij vinden. Zo heb ik mijn link van mijn blog niet in mijn Instagram profiel staan. Ik vind dat ergens toch een beetje ‘eng’. Misschien moet ik dit jaar toch maar meer schijten hebben en trots zijn op mijn blog!
Heel mooi artikel! Ik herken het echt. Ik ben dan nog niet heel lang bezig met mijn blog, maar ik merk wel dat ik het lastig vind om het te delen met mensen uit mijn omgeving. Ik vond het zelfs al lastig om een instagramaccount aan te maken, wel heb ik er voor gekozen om dat gescheiden te houden van mijn account.. haha
Maar die trots maakt het inderdaad ook weer goed! Als ik zie dat het nu bijvoorbeeld al best goed begint te lopen. En als ik het al vertel aan mensen uit mijn omgeving reageren ze positief! Dat is wel een hele boost!
Dus idd lekker doorgaan met die blog! En trots zijn mag altijd :)
Ik snap je helemaal.. In mijn directe ongeving weten weinig mensen van mijn blog af.. (of juist heel veel en lezen slze stiekem mee haha) Mensen vinden het toch iets geks en ik weet ook nooit zo goed hoe ik het moet vertellen
Voor m’n blog schaam ik me niet meer, maar dat deed ik in het begin wel. Niet snapte ook echt waarom ik het deed, maar dat is nu wel anders. Voor m’n YouTube kanaal schaam ik me nu wel, vooral is iemand inderdaad een video kijkt waar jij bij zit. Ik snap dat m’n ouders en familieleden het willen zien, maar doe dat alstublieft op een ander moment. ;)
Ik schaam me er absoluut niet voor! Ik ben er zelfs kei trots op!
Ik begrijp je issue, al moet je gewoon proberen te denken; Ik doe dit omdat ik het leuk vind en niet voor iemand anders… en dat probeer ik dan ook te denken. Mensen kunnen wel over je roddelen,maar laat die mensen lekker op de achtergrond, en doe waar jij gelukkig van wordt!
Zo goed dat het bloggen jou al veel positiefs heeft gebracht! Snap dat het bv op social media lastig voor je is soms, omdat mensen uit jouw omgeving daar minder mee bezig zijn. Toch goed dat je er niet mee stopt en wel je ding blijft doen! Je mag super trots op jezelf zijn dat je je al minder druk maakt over wat anderen van je denken. :)
Schamen is iets wat ik nog nooit heb gedaan voor mijn blog. Ik heb keiland mezelf voorgehouden dat ik ‘schijt’ aan iedereen moest hebben en mij dus niks van meningen moest aantrekken in het begin. Dit heeft écht geholpen! Nu heb ik vandaag mijn eerste echte praat video online gezet en nu merk ik wel dat ik dat enger vind. Brrr! Maar ik hoop dat dit went. :’)
Ik snap je angst en eigenlijk ook je sociaal media struggel. In mijn eigen omgeving weten ook veel mensen niet dat ik een blog heb. Goed dat je weet wie je bent en je bent naar mijn mening een super leuke meid. De contacten met bloggers vind ik overigens ook een van de leukste dingen aan het bloggen. Ow ja, over dat je druk over komt voor de ‘niet bloggers’, dan ontvolgen ze je maar toch? Zolang jij het leuk vind moet je doen wat je wilt. Zeker niet daarvoor laten..
Kaylee Joosten schreef onlangs …Favoriete Instagrammers
Wat heb ik dit artikel met veel plezier gelezen! Ik ben namelijk één van de personen die zich soms echt kan schamen voor haar blog. Voornamelijk in mijn directe omgeving wordt er soms nogal hard op gereageerd. Men vindt het niet kunnen dat ik zoveel over mezelf op het internet post. Voor mij is het daarentegen gewoon een uitlaatklep. Ik schrijf graag dingen van mij af en ik vind het fijn als er andere mensen kunnen meelezen.
Erg leuk ook om te lezen dat je je schaamte aan de kant hebt weten te zetten omdat bloggen je passie is. Je moet inderdaad gewoon jezelf blijven en je ding blijven doen! Ik doe mijn best om dat ook te doen :)
Ik kan ’t me wel voorstellen, in het begin vond ik het ook eng en was ik ook wel eens ‘bang’ voor reacties enzo. Maar tegenwoordig vertel ik het met trots en aan iedereen die ’t wil horen haha.
Ik schaam mij niet echt voor mijn blog, alhoewel ik ’t wel moeilijk heb om ’t mijn omgeving te vertellen. Niet iedereen is zo geïnteresseerd in mij of mijn leven. Toch heb ‘k onlangs iemand verteld dat ‘k blogde, gewoon om dingen van mij af te schrijven en mij dit hielp. Zij reageerde zo lief dat ik dacht ‘en waarom hou ik dit hier geheim?’ Maar ik besef ook dat niet iedereen zoals zij zal reageren. Zolang je ’t met de juiste mensen deelt zal dat wel goed komen, denk ‘k.
Evelyne schreef onlangs …Ik beken!