“Je hebt er zelf voor gekozen”, ik kan al niet meer op twee handen tellen hoe vaak ik dit de laatste tijd heb gehoord. Dat zette me wel even aan het denken. Heb ik er ook echt zelf voor gekozen én ben ik nog steeds tevreden met deze keuze? 

School heb ik nooit gezien als iets wat je ‘vrijwillig’ doet/volgt. Het is iets wat je helpt jezelf te ontwikkelen in het leven. Met name het pad van basisschool naar middelbare school is een soort van standaard. Je doet gewoon wat anderen van je verwachten. Vooral als je uit een wat kleiner dorp komt is de keuze snel gemaakt omdat er niet zoveel mogelijkheden zijn. De eerste echte keuze die je zelf maakt is die voor je profiel. Althans, zo was dat tijdens mijn tijd op de havo. Ook deze keuze werd niet groot uitgelicht en was iets wat je gewoon even deed tussen de lessen door. Ik werd opgeroepen door de decaan en samen kozen we wat vakken uit die me wel prima leken. Binnen 10 minuten stond ik weer buiten en had ik helemaal niet het gevoel zojuist een bewuste keuze te hebben gemaakt. Ik koos gewoon, wat ik (enigszins) leuk vond. Het gevoel dat ik een eigen keuze moest maken en hier bewust over na moest denken heb ik eigenlijk pas ervaren nadat ik mijn havodiploma op zak had en op zoek moest naar een hbo opleiding. Toen dacht ik ineens, maar wat wil ik eigenlijk gaan doen? Wat vind ik nou leuk?

Ik heb vroeger wel eens dromen gehad om binnenhuisarchitect te worden, dolfijnentrainster (terwijl ik de meeste dieren doodeng vind) en zelfs een hele tijd wilde ik correspondent in het buitenland worden voor het journaal. Het zijn nogal uiteenlopende beroepen en het bleef ook met name bij dromen over deze beroepen. Want toen er echt een keuze gemaakt moest worden, wist ik het niet meer.

Samen met pap en mam heb ik dan ook vele opendagen bezocht. Een managementstudie? Iets waarmee ik naar het buitenland zou kunnen? Iets met talen? Mijn vakkenpakket op school was enorm uitgebreid en ik volgde zelfs nog een extra vak. Die keuze was voor mij toch wel enorm lastig. Met name omdat ik altijd dacht dat je dit soort keuzes maakt door goed na te denken. Belangrijke keuzes maak je op een rationele manier. Tot dat ik het ineens echt niet meer wist. Wat moet ik nu toch gaan doen na het behalen van mijn havo diploma!?

Nu moet ik eerlijk zeggen dat pap nooit enthousiast is geweest over mijn passie voor ‘het buitenland’ en hoewel hij trouw meeging naar de presentaties, probeerde hij me wel te vertellen dat ik misschien beter een ‘Nederlandse’ studie kon zoeken en dan later een keer naar het buitenland kon gaan. Dus probeerden we het in Den Bosch. Iets verder van huis dan Eindhoven, maar het reizen was te overzien. Twee studies had ik al snel gekozen en daarbij besloten we last-minute nog even te gaan kijken bij een derde studie.

Tijdens deze presentatie gebeurde er iets wat ik nog niet had gehad, ik werd enthousiast. Ik kreeg kriebels en zin om meer te weten te komen over de studie en alles wat te maken had met ‘vraag en aanbod’. De studie Commerciële economie was ineens ‘een optie’. Want, twijfels waren er nog steeds. Bij een andere hogeschool vond ik deze studie helemaal niet zo leuk klinken.

En toen werd het toch Den Bosch en leerde ik dat je bij sommige keuzes je gevoel moet volgen. Zo koos ik er niet voor om in het derde leerjaar mijn stage in het buitenland te doen, maar ging ik eerst in Nederland op zoek naar iets wat ik leuk vond. Toen ging er een wereld voor me open. Wat hierbij een belangrijke rol heeft gespeeld is mijn enorme verandering van denken, na het overlijden van papa. Van iemand die alles maar uit bleef stellen en dromen als dromen hield veranderde ik in een ander persoon. Alles wat je leuk vind moet je NU doen. Zo boekte ik spontaan een reisje naar Berlijn (mijn eerste reis alleen!) en deed ik geen pre-master tijdens mijn minor, maar ging ik naar het buitenland. Het was tijd om ‘dromen’ waar te maken.

En nu zit ik dus hier in Nijmegen, op mijn kamer met een enorme gele muur, dit artikel te typen terwijl ik eigenlijk moet studeren. Ineens hoor ik de woorden weer die bijna alle docenten hier wekelijks roepen: “Je hebt er zelf voor gekozen”. Die woorden laten me ineens bewust worden van het feit dat ik al zo ver ben gekomen, dat ik de ‘standaard riedel’ al heb voltooid. En dat ik hier puur zit, omdat IK het leuk vind. Niet omdat iemand dat graag zou willen of omdat ik niet weet wat ik anders zou moeten doen. Ik heb hiervoor gekozen omdat ík hier enthousiast van wordt en omdat ík denk dat ik dit nodig heb om mijn andere dromen waar te maken. Tot dusver is het nog steeds de beste beslissing die ik kon maken.

En dus kan ik maar een ding zeggen, doe waar jij gelukkig van wordt! Een beter motivatie voor je keuzes is er niet ;-)

Veel liefs,

Sophie

Kies jij op basis van je gevoel?