oh lieve papa, wat mis ik je toch.. alweer tranen. Het slapen wil niet lukken. Wat heb je moeten lijden.. Ik voel me bijna schuldig.

Het leren lukt voor geen meter. Ik ben binnen ‘no time’ afgeleid door mijn gedachtes over het afgelopen jaar. Ik frustreer me. Niets lukt hoe het moet, en niks gaat zoals het bij iedereen op dit moment gaat. Het leren is een strijd en mijn emoties zijn op vele momenten sterker dan mijn wil. Verdomme sooph, waarom lukt het je niet…

Het is vermoeiend om alles perfect te willen doen.. Maar het hoort nu eenmaal bij me. Morgen dag 4 waarop ik probeer te leren. Hopelijk gaat het me dan beter af.

Weltrusten!
Liefs, Sophie