Communiceren is het lastigste om te doen na periode van overlijden. Het ene moment voel je je goed en nog geen uur later voel je je bijzonder slecht. Wanneer mensen vragen “hoe het gaat?” is het dus altijd erg lastig om te antwoorden. Over het algemeen gaat het “gewoontjes”. Maar op het moment kan het gevoel verschillen van erg blij, na bijvoorbeeld het behalen van een goed punt. Maar je kan bijvoorbeeld ook echt verdrietig zijn omdat je op dat moment je dierbare zo ontzettend mist.
Gisterenavond heb ik na een hele lange tijd eindelijk weer eens een avondje gekletst met mijn vriendin. Sinds het overlijden van ons pap (in mijn dialect) heb ik haar niet meer op deze manier gesproken. Door wat zij vertelde kon ik eindelijk relativeren waarom het zo’n lange tijd heeft geduurd. Ik zal het hieronder proberen uit te leggen.
Vriendin dacht: Wanneer is het het moment om te vragen hoe het gaat? wil ze er wel over praten? Als ik het niet via app wil vragen en ze niet mee gaat op stap, niet bij haar op school zit, wanneer spreek ik haar dan?, etc. Deze vragen speelde bij haar door het hoofd de afgelopen periode.
Ik dacht daarentegen: Waarom vraagt niemand hoe het met me gaat, ze zullen vast druk zijn met hun eigen leven, ze zijn het vergeten, ze vinden me zoveel veranderd dat ik niet meer leuk genoeg ben, etc.
Uiteindelijk gebeurt er dus niks van beide kanten. Niets zeggen is natuurlijk ook voor beide de gemakkelijkste weg.
Wanneer een ouder of andere dierbare overlijd zullen dit soort situaties vaker voorkomen. Het is dan ook echt lastig om de situaties te ontzien. Zelden heb je mensen in je sociale kring die zoiets al hebben meegemaakt, of die de stoute schoenen aan durven te trekken om je zo aan te spreken op straat hoe het met je gaat. Dit is erg jammer, want dát is juist wat iemand nodig heeft die (pas geleden) afscheid heeft moeten nemen voor een dierbare.
“Aandacht is het mooiste wat je iemand kunt geven”
Liefs, Sophie
Mooi geschreven! Mijn vriend en ik hebben nu ook zo`n moment van…. we zeggen allebei niks… en het is lastig om er over te beginnen!
Ten eerste bedankt voor het compliment! Het lijkt me erg lastig om deze situatie met je vriend mee te maken. Probeer je gedachten zo goed als kan (en het is lastig) uit te leggen aan je vriend. Misschien durft hij er niet over te beginnen en geef je hem hierdoor een steuntje in de rug om er over te praten? Succes in ieder geval!