Ben je benieuwd wat ik schreef over (en met) kerst 2013?

Kerst.. ik heb er nog nooit zo’n hekel aan gehad. Pap voelt zich zo slecht dat hij niet mee kan. Mam blijft bij hem, dus ook voor mam geen kerst. Mijn zusje en ik gaan naar mijn tante, uit fatsoen.

Het is bij ons eigenlijk een soort traditie dat we elke eerste kerstdag bij de familie van mama zijn. Mijn neef haalt mijn zusje en mij op. Beide tantes en oom zijn aan het kokerellen. Het lijkt een normale kerstdag net als anders. Maar ik mis mama en papa. Zondsr hen is het helemaal niet leuk.

Mijn tante en neef komen me omarmen na een tijdje. Dat ik toch ben gekomen vinden ze fijn. Ik probeer mijn gevoelens uit te zetten. Ik heb geen zin er telkens aan te denken.

Het liefst lag ik de heledag in mn bed. Uit fatsoen blijf ik bij mijn tante. Over papa wordt niet meer gesproken.

Na het hoofdgerecht komt het er dan ook allemaal uit. Alle opgekropte frustratie. Tranen bij bijna iedereen. Ik probeer duidelijk te maken dat het bezoek mam en pap te veel wordt (en ook mij) aangezien mijn thuis geen thuis meer is. Van maandag tot zondag elke dag sochtends, smiddags en savonds is er bezoek in ons huis. Ik begrijp ze, pap en mam. Het is te veel.

Vanaf die dag hangt er een briefje bij onze voordeur: “Tot 2 januari geen bezoek.” Het is tijd dat wij ook wat hebben aan onze lieve papa. Hij gebruikt al zijn energie tijdens de bezoekjes en als het bezoek dan weg is dan is ook al zijn energie weg. Het is tijd om aan onszelf te denken en onszelf voor op te zetten. Wij willen ook nog even kunnen ‘genieten’ van onze papa… (nu het nog kan).