Zonder jou…

Gisterenavond heb ik mijn propedeuse uitgereikt gekregen. Dit gebeurde via een officiële ceremonie. Samen met mama, mijn peettante en mijn vriend ging ik er naar toe. In één jaar tijd heb ik mijn propedeuse weten te halen. Ondanks alle hectiek, en het overlijden van pap is het me toch gelukt om dit te behalen. Toen we in de zaal een plekje hadden uitgezocht, waren er naast ons een paar lege stoelen. Stiekem hoop ik dat jij daar zat pap. Dat je me naar voren hebt zien lopen, en naar me lachte toen ik heel voorzichtig op mijn hakken het trapje (zonder leuning) af liep. Je zou vele foto’s hebben genomen, of ik wilde of niet. Je zou trots zijn op me en dat aan iedereen laten merken.

Pap ik weet dat je super trots op me zou zijn, dat ik dit heb weten te bereiken ondanks alles van het afgelopen jaar. Mijn ijzersterke wil om dit alles in een jaar te halen heeft er voor gezorgd dat het is gelukt. Allemaal hebben we je gemist gisterenavond. Jij hoorde daar te zitten en niet mijn peettante. Het was wel heel lief van haar dat ze mee wilde daar niet van. Iedereen zat daar met zijn/haar ouders en jij, jij was er helaas niet bij. Je hoorde erbij, je hoort er niet niet te zijn. Je was er altijd, en altijd weer vol trots. Helaas zul je er nooit meer bij zijn, het blijft wennen. In gedachte weet ik dat je trots op me bent en dát blijft voor altijd bij me!

Liefs, Sophie

“Wie wil zoekt een mogelijkheid, wie niet wil zoekt een reden”

3 comments

  1. Wauw, wat ontzettend mooi geschreven! Deze kwam even heel goed bij me binnen… Ik weet niet zo goed of ik nu sterkte moet zeggen of gefeliciteerd voor je propedeuse, maar wat het ook is, dankjewel voor het delen hiervan!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge