Voor de allerlaatste keer


Het is vandaag weer 6 maart en inmiddels zijn we alweer vijf jaar verder. Vijf jaar zonder papa, en eerlijk… er is zo ontzettend veel gebeurd in deze afgelopen vijf jaar.

Hoe begin je eigenlijk een blog als deze? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. En dus laat ik maar weer, zoals vanouds, mijn gedachten de vrije loop. Het is alweer vier jaar geleden dat www.demooistesteraandehemel.nl mijn eigen website is geworden, en vier en een half jaar geleden dat ik begon met het schrijven van artikelen voor mijn eigen blog. Zoals iedereen heeft kunnen merken, was het de laatste tijd heel erg stil rondom mijn blog. Het was tijd voor iets nieuws. Tijd om nog meer van de kleine dingen te genieten, zonder er bij stil te staan dat ik er een foto van ‘moet’ maken of er ‘leuk’ uit moet zien voor een foto. Tijd om alle uren die ik wekelijks in mijn blog stak, te spenderen aan andere dingen. Want een ding heb ik wel geleerd, een blog hebben kost tijd. Heel erg veel tijd. En dat is helemaal niet erg, zolang je er maar meer energie uit haalt, dan dat het je kost :)

En waar ik me op dit moment mee bezig houd? Op dit moment zit ik in de laatste fase van mijn master. Ik kan bijna niet geloven dat 2019 (waarschijnlijk) het jaar gaat worden dat ik zowel een hbo bachelor diploma, als (hopelijk) een master diploma op zak mag hebben. Vaak denk ik aan wat papa hierover zou zeggen… Door mijn studie heb ik de meest fantastische kansen gekregen en is mijn ‘eigen’ leven eigenlijk pas begonnen. Zo heb ik een half jaar in Amsterdam mogen wonen tijdens mijn stage op het HEMA hoofdkantoor, ben ik daarna een aantal maanden in IJsland geweest voor mijn minor en heb ik mijn hbo studie af mogen ronden middels een stage op het hoofdkantoor van Jumbo. En alsof dit alles nog niet genoeg is, heb ik voor mijn avontuur op de universiteit wederom mijn inboedel verhuisd naar Nijmegen. Hier woon ik nog steeds met heel veel plezier (met dank aan de fantastische huisgenootjes), en het wordt eigenlijk nog steeds alleen maar leuker. Ook heb ik op de universiteit een stel fantastische meiden leren kennen en heb ik er zoveel vriendinnen bijgekregen de laatste jaren. Maar zelfs met al die lieve mensen om me heen, in het buitenland, Nijmegen of waar ik ben opgegroeid, kan ik me nog steeds ooit zo alleen voelen. Het verdriet komt toch altijd weer terug en blijft alleen van mij. En zelfs na vijf jaar is er nog steeds dat enorme verdriet en kan ik me de laatste dagen herinneren als de dag van gisteren.

Het doet nog steeds pijn. Deze rugzak zal ik altijd bij me blijven dragen en er zullen nog ontelbaar veel momenten komen waarop ik papa nog meer ga missen. Momenten waarop ik zou wensen dat het leven anders was gelopen. Momenten waarop ik graag al deze fantastische ervaringen zou willen ruilen voor een ‘normaal’ leven mét papa. Maar helaas zit er niks anders op dan doorgaan. En dan hoor ik papa alweer zeggen “Alles komt goed”. Gelukkig heb ik een meer dan fantastische mama en een zusje waar ik altijd terecht kan en ik ben o zo dankbaar voor het feit dat we zo’n hechte band hebben. Het is bijzonder, dat Fleur nu bijna zo oud is, als dat ik was toen papa de mooiste ster aan de hemel werd. De tijd vliegt, en we moeten door…

Door ga ik nu, zonder het schrijven van nieuwe artikelen op mijn blog. Graag wilde ik op deze bijzondere dag een hoofdstuk afsluiten wat me jaren op de been heeft gehouden. Toch ben ik nu meer dan ooit tevreden om dit hoofdstuk af te sluiten en ben ik klaar om me te focussen op andere dingen zoals: het schrijven van mijn thesis, het afronden van de laatste vakken op de uni en daarnaast mijn stage bij het Optimel branding team bij FrieslandCampina. Kennelijk heb ik het drukke leven leren omarmen en ligt de lat altijd hoog. Niks doen heeft nog steeds geen plekje gekregen in mijn agenda. Daarom heb ik er ook bewust voor gekozen om nog geen concrete plannen te maken voor hierna. Het blijven nog even vage dromen om nog één keer mijn koffers te pakken en een tijdje in een ander land te zijn ;-) Maar wie weet, is het na de zomer weer allemaal anders.

Al met al, wil ik alle lezers van mijn blog ontzettend bedanken. Het waren onvergetelijke jaren waarin ik onwijs veel heb geleerd en de mooiste mensen heb mogen ontmoeten. Mijn blog was dé plek waar ik al deze jaren mijn hart heb kunnen luchten, ontelbaar veel foto’s voor heb  mogen maken, maar ook de mooie dingen van het leven heb kunnen delen. Wanneer ik al deze (523!) artikelen dan ook teruglees besef ik me ook vaak weer dat er nog steeds hoogtepunten kunnen zijn, ondanks dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn als voor 6 maart 2014.

Dit was het dan lieve lezers. Met onwijs veel trots sluit ik deze laatste blog af op demooistesteraandehemel.nl.

Maak er wat moois van, en blijf af en toe nog eens naar boven kijken. De sterrenhemel is zo mooi.

Liefs,
Sophie

6 comments

  1. Veel sterkte vandaag!
    Voel met je mee.
    Vandaag is het precies 10 jaar geleden dat mijn lieve schoonzusje verongelukte op 46 jarige leeftijd.

  2. Ik had je blog al een tijdje niet meer gecheckt, maar toch komt dit als een schok :(… Maar voor jou toch een goede beslissing :). En als ik begon te lezen, werd ik alleen maar vrolijker. Blij dat het zo hoed met je gaat :). Als je er niet veel energie meer uit haalt, moet je er inderdaad mee stoppen :) Veel geluk nog verder!

  3. Lieve Sophie,

    Met tranen in m’n ogen heb ik je laatste berichtje gelezen. Komt helemaal goed met jou met al je plannen en dromen en wat zou jullie pap trots op je zijn hoe je bent en hoe jullie het samen redden met z’n drietjes.
    Deze blog afsluiten is een goede beslissing. Tijd voor andere dingen!

    Veel sterkte vandaag op deze extra moeilijke dag en ik blijf je volgen, maar dan van dichtbij ;)

Laat een antwoord achter aan Mieke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge