Met enorme buikpijn begin ik dit artikel. Jeetje, het voelt echt als een steen in mijn maag. De dag komt steeds dichterbij en stiekem heb ik het daar toch moeilijker mee dan ik dacht. Het liefst zou ik soms gewoon willen huilen in bed. Ik krijg de tijd niet meer bijgebeend, hij gaat te snel! Continue reading
Zo ‘bonjourde’ ik nog door het leven en fladderde ik door de week. Was de lach op mijn mond niet te stoppen en leek de zon voor altijd te schijnen. Continue reading
Het weekend zit er alweer op, de tijd vliegt. Alweer. De gedachtestroom is niet te stoppen, mijn hoofd zit vol. Mijn ogen vallen bijna dicht, elke dag opnieuw. Ik ben helemaal op. Continue reading
Au, daar kwam onverwachts de kei harde confrontatie. Het is maandagavond en ik eet mijn toetje op voor de televisie. Ineens zie ik Anita Witzier op tv en hoor ik de woorden ‘Liefde voor later’. Vanavond op televisie. “Oh jeetje”, zeg ik. Een huisgenoot reageert op het korte spotje. Wat een onzin allemaal. Ik voel pijn, het is geen onzin! Maar ik zeg niets in die richting. Ik twijfel even maar zeg dan toch, “Ons gezin zou precies in het plaatje passen van die mensen”. Ze schrikt een beetje en we gaan door met onze bezigheden. Zij met het dekken van de tafel en ik met de afwas.
Daar zit ik dan, middernacht, jankend achter de computer. Helemaal alleen. Het is zaterdag, vandaag heb ik de hele dag gewerkt. Gisteren was een hel.
Continue reading