Een tweede ik, heb jij er een? Eentje waar je je achter kan verschuilen? Die ik die doet lijken dat jouw leven echt zo leuk, geweldig en gaaf is? Misschien ben jij wel een tweede ik op je blog? Of misschien heb je er geen nodig. Ik zou willen dat ik er ook geen nodig zou hebben. Helaas heb ik dat wel, een tweede ik. Ik heb een tweede ik en eerlijk gezegd, ik zou niet zonder kunnen.
Soms heb ik een tweede ik. Eentje die lacht en meepraat met alles wat gezegd wordt. Alsof mijn leven heel normaal is. Alsof ik nog een vader heb. Alsof ik nooit wat ernstigs heb meegemaakt. Dat ik gewoon hetzelfde ben als al die anderen. Alsof 6 maart niet als een hyena in mijn nek staat te hijgen, maar gewoon een normale zondag gaat worden.
Het is vervelend om zo’n onzichtbare rugzak te dragen. Die ontzettend zware rugzak met stenen vol verdriet. De rugzak die niemand ooit ziet. Of ze zijn het vergeten, of het is überhaupt iets waar ze niks vanaf weten. Soms heb ik ook geen zin om mensen te vertellen dat mijn vader is overleden. Ik bedoel, vaak weten mensen niet meer wat ze moeten zeggen als ze dat weten. Vooral op feestjes komt mijn tweede ik automatisch naar voren. Zo ook het afgelopen weekend weer.
Aaah Brabander! Dan heb je nu toch ergens in maart ook nog carnaval? Weer een reden om bier te drinken. “Ja 6 maart! Zeker weten!” “En ga je dan ook naar Den Bosch?”. “Ja natuurlijk!”
Het is niet geheel normaal dat ik carnavalsdata onthoudt. Ik vind carnaval wel gezellig maar het is niet dat ik er tijden naar uit kijk. Maar goed, om 6 maart kon ik natuurlijk zelf niet heen. Natuurlijk vier ik geen carnaval op die zondag. Op die zondag, sluit ik me op in huis. Veilig bij papa.
Ik krijg er kriebels van, dat 6 maart alweer bijna hier is. Twee jaar. De tijd vliegt.
Was het leven maar zoals die van mijn tweede ik.
Liefs, Sophie
Wat een mooi artikel Sophie! Ik lees altijd je blog, maar reageer niet zo vaak. Maar echt mooi geschreven en heel herkenbaar. Anderhalf jaar lang heb ik aan m’n omgeving alleen m’n tweede ik laten zien maar sinds een maand ben ik veranderd. Ik heb toegegeven aan m’n problemen, hulp gezocht en ben eerlijk geweest naar iedereen. En dat is zoveel minder vermoeiend.. Ik hoop dat ook jouw eerste & tweede ik steeds meer samensmelten. Want ze mogen er allebei zijn <3
Ik wens je alvast heel veel sterkte. Logisch dat je opkijkt naar die datum. Probeer er die dag wat moois van te maken en je te omringen met de mensen van wie je houdt!
Kippevel.. Wat mooi geschreven. Verdrietig ook, ik wens je veel sterkte. Liefs
Alvast veel sterkte voor 6 maart! Ik heb echt veel bewondering voor je, hoe je zoiets moeilijks zo mooi op kan schrijven op papier. Eigenlijk denk ik dat we allemaal wel een tweede ik hebben, maar dat sommige mensen hem amper nodig hebben en andere mensen juist vaker.
Wat ben je toch een mooi en openhartig persoon. <3
Wat een mooi, eerlijk artikel. Ik denk dat iedereen zo nu en dan wel een tweede ik gebruikt. Daar hoeft ook verder niks mis mee te zijn, ook die tweede ik hoort bij jou.
Wat mooi meis, dat je je zo durft open te stellen en dit te verwoorden. Ik denk dat veel mensen af en toe hun tweede ik in actie laten komen, daar is niets mis mee. Volg je hart, dat werkt het beste <3
Mooi stukje.. Een tweede ik is soms heel fijn. Het biedt bescherming op momenten dat het allemaal iets té kwetsbaar wordt. Ik heb ook een onzichtbaar rugzakje, maar dan om andere redenen. Ik weet hoe naar het is om zo’n onzichtbaar rugzakje te hebben. Je gaat er ook niet mee te koop lopen ofzo.
Ik wens je 6 maart erg veel sterkte lieve meid.
Liefs Iep xo
Iep schreef onlangs …Event • Engaged