Lief dagboek #67 – Een vleugje geluk met vraagtekens


Hee hoi, hallo. Jeetje, wat staat mijn blog nu even op een laag pitje. De eerste weken van mijn stage ging het zo goed, en nu is het ineens allemaal zo lastig te combineren. Afstuderen, leuke dingen doen, ontspannen, ik wist niet dat weken zo snel voorbij kunnen vliegen. Toch wilde ik nog even tijd maken om op zondagavond achter de computer te kruipen en een artikel te typen. Ik kan mijn blog toch niet helemaal in de steek laten blijkt maar weer.

Lief dagboek,
Wat een geluk! Het leven gaat maar door en het lijkt ook nu weer alsof alles mooier is dan ik had kunnen wensen. Ik begrijp het soms nog steeds niet, hoe het komt dat alles wat ik tot nu toe heb gedaan me zo ontzettend gelukkig maakt. Ik vraag me dan ook regelmatig af hoe het kan dat mijn leven sinds het overlijden van papa zoveel intenser is geworden. Beleef ik mijn leven nu veel beter? Waardeer ik de kleine dingen meer? Hoe kan het toch dat Amsterdam, IJsland en nu mijn afstudeerstage mij zo goed bevallen!? Ik kan er soms wel eens wakker van liggen. Hoe kan het toch? Wanneer komt die ene verkeerde beslissing? Al moet ik zeggen dat ik daar stiekem nog niet echt over na durf te denken. Ik kan natuurlijk veel beter genieten van hetgeen wat nu zo goed bevalt.

Maar goed, het is dus best wel druk op dit moment. Helemaal niet erg, want alle dingen zijn eigenlijk gewoon onwijs leuk. Mijn stageplek is gewoon heel tof, mede door de collega’s die ik daar heb mogen ontmoeten. Uiteten, borrelen, naar de bioscoop, het lijkt wel een feestje, dat afstuderen. Maar goed, het is niet helemaal een feestje natuurlijk, er moet ook gewoon wat op papier komen. Dat is nu nog wel even een dingetje, want het eerste feedbackmoment zit erop. Drie keer raden wie er met meer vraagtekens weer naar huis ging, dan dat ik tot dusver heb gehad; ik dus. Ik kreeg met name interesse vragen van de studenten uit mijn kring en verder was mijn deel ‘wel prima’. Wat daar onder te verstaan is weet ik nog niet precies en dat maakt het behoorlijk lastig. Want, ik ga er eigenlijk vanuit dat er altijd wat te verbeteren is. Maar nu hoefde ik zelfs van mijn inhoudsdeskundige niet per se op gesprek te komen? Ik vertrek morgen toch maar even richting Den Bosch voor een voortgangsgesprek. Ik weet niet precies wat het inhoud en ik vraag me af of het überhaupt nuttig gaat zijn, maar het is vast niet slecht om je gezicht eens te laten zien.

Voor nu kruip ik dan ook maar gauw onder de wol, het weekend is voorbij gevlogen en ik kan alle uren slaap maar al te goed gebruiken.
Geniet van de nieuwe week!

Liefs, Sophie

2 comments

  1. Leuk geschreven, ik snap wat je bedoeld, het is alsof je wacht op de moment dat er iets fout loopt omdat het allemaal zo rooskleurig is. Heb ik ook momenteel! Ik probeer heel erg vast te houden aan deze prachtige tijd in m’n leven.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge