Oh jeetje jongens, het is zover. Vanaf vandaag staat mijn leven weer op z’n kop, of stond het juist de afgelopen twee maanden op z’n kop? Ik neem jullie vandaag weer mee door mijn hersenspinsels. Tijd om te schrijven in mijn online dagboek op mijn blog.

Lief dagboek,

Goedemorgen! de wekker gaat elke maandag voortaan toch enkele uurtjes vroeger dan voorheen. Vandaag is de dag dat ik mag starten met afstuderen! Jeetje, ik kan amper geloven dat mijn schoolcarrière er alweer bijna op zit. Maar goed, nog niet helemaal want er staat nog het een en ander op me te wachten namelijk mijn scriptie en alles wat daarbij komt kijken.

Maar goed, ik heb er eigenlijk wel enorm veel zin in om weer aan de slag te gaan. Ik heb twee maanden gehad om weer te wennen aan het ’thuis zijn’, kerst te vieren, nieuwjaar te vieren, familie te helpen, de garage op te ruimen, verslagen af te ronden, videos van IJsland en Ibiza te maken, gerechten en baksels te proberen én een start te maken aan het fotoboek van IJsland. Want die tienduizend foto’s, daar zijn we nog niet doorheen. Maar goed, het was dus al met al een relaxte tijd en daardoor ben ik nu juist nog meer benieuwd hoe het me gaat bevallen om weer elke dag op de been te zijn.

Ik kijk er stiekem weer enorm naar uit om onder de mensen te zijn en weer een doel te hebben om naar toe te werken. Daar ben ik wel achter gekomen in deze periode. Het gevoel van nuttig bezig zijn, (maar dan ook écht heel nuttig) geeft mij altijd zoveel voldoening, dat ik niet kan wachten om dat weer eens te mogen voelen. Deze keer geen gekke dingen want ik blijf gewoon thuis wonen tijdens mijn stage. Voor degene die mij al langer volgen, die weten dat ik mijn derdejaars stage op het hoofdkantoor van de HEMA heb gedaan. Dit kantoor zit in Amsterdam Noord en dus was er voor mij maar één optie, in de omgeving van Amsterdam wonen. Ik ging voor vijf maanden op kamers in Uilenstede, waar ik overigens ook de tijd van mijn leven heb gehad. Deze keer is het weer eens wat anders en kan ik met de auto naar mijn afstudeerstage.

Het voelt dan ook heel anders nu het bedrijf in Brabant is, ik wist helemaal niet dat dat zo’n verschil uit maakte! In Amsterdam merkte ik namelijk goed de afstand tussen werk en privé, nu heb ik na twee keer al gemerkt dat het veel moeilijker is om het zakelijk te houden als je wat meer in je eigen dialect kan praten. Maar goed, we gaan het meemaken vanaf vandaag!

Mijn blog zal dan ook zeker even op een tweede plaats komen staan, want school is nu toch echt even iets belangrijker dan mijn blog. Ik hoop dat ik ondanks mijn drukke leven wat ik nu weer in ga, dat ik nog regelmatig een blogpost kan typen. We gaan zien hoe het uitpakt. Ik heb in ieder geval nog genoeg te delen! Je kunt me natuurlijk gewoon blijven volgen op instagram en twitter voor updates!

Wish me luck!

Liefs, Sophie