Woehoe! Na lange lange lange tijd weer eens een dagboek verhaal! Dat is echt enorm lang geleden. Het voelt heerlijk om dit weer op te pakken want ik heb die uitlaatklep gewoon nodig.Deze keer moet ik namelijk weer eens even van me afschrijven.

Inmiddels ben ik alweer bijna een week thuis. Een hele week alweer! Ik kan het zelf amper geloven. Ik ben nog steeds onwijs moe maar tegelijkertijd ook een enorme stuiterbal. Ik dans maar wat graag voor de spiegel, schud mijn korte haar nog eens van links naar rechts en soms is de lach niet van mijn gezicht te halen. Het “welkom thuis Sophie” spandoek straalt in het midden van de woonkamer en ik heb me nog nooit zo welkom gevoelt.

Deze afgelopen week heb ik echt onwijs veel liefde mogen ontvangen! Eerst tijdens alle geweldig mooie brieven die ik heb mogen ontvangen van mijn beste vrienden in IJsland en de kaarten van thuis die een paar uur voordat ik zou vertrekken gebracht werden met de post, daarna een warm welkom van mama (die denk ik wel tien keer heeft gezegd hoe fijn ze het vond dat ik weer thuis was), opa en oma en oma die zo blij waren mij weer te zien, weer met Martijn op de bank hangen en bij elkaar zijn, mijn zusje platknuffelen, eindelijk weer bijkletsen met vriendinnen en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Zoveel mensen ook die met oprechte interesse even gebeld hebben of aangekomen waren, echt ongelofelijk ♡♡

Daarnaast zijn jullie ook zo lief op social media en begrijp ik er niks van hoe sterk mijn instagram account is gegroeid de afgelopen maanden. Echt!? Hoe dan!?

Wanneer je zo thuis mag komen weet je gewoon dat het goed zit. Ik voel me zo zo zo gelukkig om zoveel liefde te mogen ontvangen van alle mensen om mij heen. Soms is aandacht het allermooiste cadeau wat je kan krijgen! Wat ben ik dankbaar voor alles en god wat kan ik huilen om het feit dat mijn geweldige lieve papa dit niet mee kan maken. Wat zou ik graag zoveel met je delen…

Voor nu blijf ik nog even springen van blijdschap, dansen voor de spiegel en schud ik nog eens met mijn nieuwe kapsel. Ik hoop dat ik mijn vrolijke ‘ik’ uit IJsland nog lang vast mag houden. Alles is nu echt nog als een droom voor me. Niks voelt beter dan beseffen dat er mensen zijn die je lief hebben, dankjewel ♡

Liefs, Sophie

Hoe is het met jou!?