Kerst begint met een lichtje voor papa

IMG_20161224_211049

Goedemorgen! (of natuurlijk goedemiddag/goedenavond/ goedenacht?) In ieder geval, een fijne kerst! Vandaag eindelijk weer een blogpost, over papa. Dat is alweer even geleden. Lezen jullie mee?

Het is vandaag eerste kerstdag, 2016. Mijn hoofd zit al bijna in 2017, terwijl ik daar normaal gesproken niet zo snel mee ben. Ik had dit jaar totaaal geen kerstgevoel zo deze dagen voor kerst. Misschien heb ik te veel meegezongen met de kerstradio in IJsland terwijl de sneeuwvlokjes langzaamaan langs mijn raam naar beneden dwarrelden. Ik droom alweer weg als ik er alleen maar aan denk. De sneeuw was zo geweldig in IJsland dat ik er meteen weer naar terug zou gaan voor een goed sneeuwgevecht. Dat lijkt me wel wat met de kerst.

Maar goed, deze kerst is eigenlijk net als elk jaar en ik moet zeggen. Hoe bijzonder bewust ik het vorig jaar beleefde, zo heb ik het dit jaar totaal niet. Ik vind het ook zo ontzettend moeilijk om te zeggen dat het leven weer zo normaal lijkt zonder papa… Maar het voelt gewoon echt normaal nu met z’n drietjes. En ik wil dat eigenlijk helemaal niet, maar ik kan er niks aan doen. Het is gewoon zo op dit moment. Soms dan probeer ik gewoon heel geforceerd te denken hoe erg het wel niet is om zonder vader te leven, om weer eventjes te beseffen dat het echt echt zo is… maar het voelt nu nog steeds als een ver-van-mijn-bed-show.

Kerst begint bij ons dus eigenlijk negen van de tien keer na de kerk. Zo ook nu, na het aansteken van een kaarsje in de kerk. Thuis steken we ook altijd het kaarsje van papa aan met kerst. Dat vind ik dan altijd wel extra mooi. Want ik wil papa dolgraag op welke manier dan ook bij mijn/ons leven betrekken.

Dit jaar doen we weer cadeaus met kerst, dat is ook een gewoonte geworden sinds papa er niet meer is en wordt eigenlijk steeds meer iets normaals dus, in plaats van een opvulling van de leegte die we missen. Wat het eigenlijk stiekem gewoon nog steeds is.

Ik ben wel bang dat ik er vandaag weer last van ga krijgen dat papa er niet meer is. Een vrolijk kerstfeest bestaat niet meer in mijn ogen en wanneer ik dan met heel mama’s familie aan tafel zit, dan is het toch wel duidelijk dat er een persoon enorm gemist wordt en stiekem ben ik bang dat niemand er over zal praten….. Dat is eigenlijk toch wel gewoon het allerfijnste, als er over papa gesproken wordt, dan voelt het toch alsof ze hem niet vergeten en dat voelt fijn <3

Maar goed, ik moest dit even kwijt en ik hoop eigenlijk dat ik hem weer heel snel ga missen, want ik wil helemaal niet wennen aan het gemis. Ik heb nog geen idee waar ik zelf het kerstgevoel vandaan ga halen maar ik wens jullie allemaal een liefdevolle kerst, maak herinneringen en geniet zolang dat kan. Geen vrolijk kerstfeest voor mij, maar we maken er zoals ieder jaar gewoon het beste van, omdat het moet.

Liefs, Sophie

3 comments

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge