Ik snap er helemaal niets van maar ik vind het werkelijk geweldig! Vorige week mocht ik een (voor mij) magisch getal bereiken. Maarliefst 50 lieve mensen die mijn blog volgen! Echt, ik kan het nog steeds niet geloven dat ik na twee maanden bloggen dit al heb bereikt. Maar, hoe nu verder?
En nu? Wanneer is het tijd om de mensen om mij heen over mijn blog te vertellen? De vraag die mij echt al heel lang bezig houd. Jup, op mijn moeder, zusje, vriend en 3 vriendinnen na weet niemand dat ik blog. Dat bloggen een groot deel van mijn dag vult weet dus bijna niemand. Ik blijf het uitstellen, bij 20 volgers, bij 40 volgers, bij 50 volgers en als het aan mij ligt maak ik er bij deze 100 van. Ik vind het echt doodeng. Ik ben ontzettend bang voor negatieve reacties. Dat ik in een dorp woon werkt nu ook totaal niet mee.
Soms dan denk ik: “Wat maakt het uit, ik ben er trots op!” Maar dan ineens komt de angst weer voor negatieve woorden. Ik vind het stiekem ook wel eng dat de mensen om mij heen dan alles weten wat er door mij heen gaat en dat mensen die mijn blog lezen veel meer van mij weten dan ik denk. De gedachte dat iedereen mij aankijkt als ik de bus in stap naar school maakt me al gek. Waarom is bloggen in het dagelijks leven zo ongewoon?
Ik weet dat ik veel (erg) persoonlijke dingen deel op mijn blog. Daar ben ik mij van bewust. Ik ben er wel achtergekomen dat dit voor mij enorm helpt. Op deze manier kan ik het van me af schrijven én krijg ik er super lieve reacties voor terug! (dat voelt echt als een win-win-win-win-situatie) Het herinnert me ook om te blijven schrijven zolang ik alles nog weet. Ik wil alles nog herinneren en dat is lastig aangezien ik vorig jaar echt in een roes heb geleefd. Door mijn blog haal ik in ieder geval nog meer details naar voren dan dat ik ooit had durven dromen. Alleen maar positief dus!
Dat is voor mij ook de doorslag dat ik door wil gaan met het ontwikkelen van mijn blog! Wanneer ik er klaar voor ben ga ik het delen met mijn omgeving. Jup, ik ga het doen… en het staat zojuist zwart op wit (aaaaah, eng!). Door dit artikel van Dagmar ben ik na gaan denken over wat ik met mijn blog wil bereiken, wat ik wil meegeven en wat ik wil uitstralen. Daar ga ik dan ook de komende maanden hard aan werken. Het idee is er, nu nog de uitwerking. Ik wil hier mee doorgaan, en ik wil niet stoppen met schrijven nadat dit alles over papa langzaamaan naar de achtergrond zal gaan verdwijnen. Bloggen biedt mij zo ontzettend veel leuke contacten in de online wereld en zoveel geluksmomentjes die ik anders nooit had beleefd. Dit wil ik echt niet missen.
Daar zit je dan Sooph, met al je dromen en nog steeds .wordpress.com in je linkje. Ik ben er mee bezig maar echt ik vind het allemaal zo ontzettend ingewikkeld. Ik zou deze week moeten leren voor mijn herkansing maar in feite ben ik alleen maar aan het googlen naar bedrijven die websites hosten, een eigen domeinnaam aanbieden of mij een of andere zinnige tip kunnen geven. Ik snap er echt nog steeds he-le-maal niets van. Het zal wel aan mij liggen dat ik zo atechnisch ben als maar zijn kan. Dus mocht je mij hiermee enigszins kunnen helpen/adviseren. Heeeeeel graag!
Liefs, Sophie
En vergeet niet, ook vandaag staat er een heel mooi bloemetje klaar om geplukt te worden!
Inmiddels al meer dan 50 volgers zie ik! Ik weet eigenlijk helemaal niet meer hoe ik het mensen heb verteld over het bloggen, maar het was voor mij niet echt een big deal. Het zal vast meevallen wat negatieve reacties betreft. Wat het meeste voorkomt is denk ik dat mensen niet zo goed weten wat bloggen is.
Ik kende je blog nog niet maar wat een ontzettend mooi onderwerp. Ontzettend herkenbaar, ik ben mijn vader namelijk ook op jonge leeftijd verloren. Je doet het super!
Je kunt een domein kopen. Het hoeft niet moeilijk te zijn! Je kunt het namelijk gewoon laten doen door een bedrijf als yourhosting.nl. Mocht je nog vragen hebben? Ik weet niet zeker of ik je overal antwoord op kan geven maar stuur me maar gewoon een berichtje!
Succes! Liefs,
Anouk
Ps. Ik hoor nu eigenlijk ook te studeren (fail haha)
Erg lastig inderdaad! Zelf heb ik besloten dat ik het anoniem houd, helemaal omdat er een meisje op school altijd enorm lelijk tegen me doet, maar via het bloggen altijd onwijs aardig :’) Daar kan ik zo van genieten, hahah. Succes! xoxo
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt! Maar waarom zou je het iedereen moeten vertellen toch? Bij mij thuis heb ik het wel verteld maar het is nou niet dat ik elke post laat zien ofzo! Als jij er blij van wordt en de mensen die belangrijk zijn voor jou het weten is het prima toch! Misschien komen de andere mensen er toch nog wel achter :)! X
Ik vond het ook heel lastig om aan mijn omgeving te vertellen. Je zal merken dat het straks vanzelf gaat en mensen anders reageren dan waar je bang voor was.
Het is inderdaad heel erg lastig! Ik heb er ook lang mee gezeten maar eigenlijk gaat het nu vanzelf. Gewoon trots op zijn waar jij blij van wordt, je kan het !:)
Liefs Lonneke
Ik zit er ook mee hoor.. Om mensen te vertellen dat ik blog, ik bedoel haters zijn er altijd. Vandaag begon opeens een random iemand in de klas erover en heb ik het gesprek snel afgekapt door weg te lopen. Mijn ouders weten ook nog van niks, wat als ze het gevaarlijk vinden en ik moet stoppen? Dat zou ik echt heel erg vinden want ik vind het zo onwijs leuk. ♥
50 is echt veel vind ik! Vooral als je nog maar 2 maanden bezig bent. Daar kan ik alleen maar van dromen, maar je hebt het echt ontzettend verdiend! Ik heb onze domeinnaam bij hostnet.nl gekocht. Mega goedkoop was dat! Ik vind het ook lastig om mensen te vertellen over het bloggen. Mensen die mij volgen op twitter weten het wel, maar mijn klas bijvoorbeeld niet. Hoeft van mij ook niet persé. Maar misschien kan je een linkje op fb plaatsen van een artikel? Zo heb ik dat gedaan met mijn vorige blog en de reactie’s waren erg positief! Toch snap ik heel goed die twijfel. Ervaar nu het zelfde! <3
Zeker door gaan! Vind het fijn om je blog te lezen, ook omdat het herkenbaar is.. Ik blog nu bijna een jaar, maar er zijn genoeg mensen die dat niet weten. Dus dat herken ik ook wel, bang voor negatieve reacties of dat mensen een heel boel van je weten. Maar aan de andere kant, als je iets echt niet wilt delen, doe je dat ook niet. Zelfs mijn vader weet het niet volgens mij. Ik vertel het ook nooit, tenzij het toevallig een keer ter sprake komt :)
Ik ben het sinds nu -na 1 jaar en een beetje- aan meerdere mensen te vertellen dat ik blog en dan bedoel ik mijn collega’s en kennissen! Vriendinnen en fam wisten het op een geven moment wel. Ohja, in een dorp wonen is lastig voor een blog, want ik kan ook niet vaak naar events ofzo en dat soort dingen , maaaaar ….. daar gaat het mij niet om het is gewoon top dat ik dit kan doen en je hebt dit heel mooi geschreven !
Ik snap helemaal wat je bedoelt! Zelf durfde ik het wel aan een paar vrienden vertellen, maar m’n familie weet er -nog- niets van. Heb al dikwijls op het punt gestaan om het hen te vertellen, maar dan toch altijd op het laatste moment bedenk ik me.
Lieve Sophie,
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je 50 volgers, en neem maar van mij aan op deze manier ga je er zeker meer behalen….Misschien kan je het bloggen het eerst bespreken met je naaste familie…Ik denk dat je het helemaal niet aan iedereen hoeft te vertellen, tenslotte doe je dat ook niet als je zou zijn gaan kantklossen of punnikken….
Bij mijzelf lezen mijn man en kinderen wel eens mee. Pas hoorde ik, van een van mijn buren dat ze vaak mijn blog las en eigenlijk vond ik dat ook wel erg grappig. Ik had het niet verwacht…Ik vertel niet alles of plaats niet alle persoonlijke fotos. ( dit doe ik niet op verzoek van mijn kinderen en partner ) maar heb natuurlijk ook wel een heel ander blog dan jij hebt. Vaak weten mensen eigenlijk helemaal niet goed wat bloggen nu eigenlijk is en ik krijg er wel eens vragen over, en nodig ze dan uit om mijn blog te bezoeken….en dan vind men het wel vaak heel erg leuk!
Ik snap dat het heel lastig is, ik zit met hetzelfde probleem(ookal zit ik nog niet bij de 50 volgers haha)
Wat herkenbaar Sophie. Ik weet ook niet hoe ik dit moet vertellen. Ik loop absoluut niet met mijn blog te koop maar mag er best trots op zijn. Maar bloggen is in mijn omgeving ongewoon en dat is jammer. Ik woon ook op een dorp en hier weet 99% niet eens wat een blog is denk ik. Ik host mijn blog via starthosting. Mijn vriend heeft me hierbij geholpen want ik snap er de ballen ook niet van :p
Ik snap het helemaal! Denk dat dit bij vele een bekend onderwerp is. Bij mij kwamen mensen er vanzelf achter en vragen zij er echt continu naar. Hoe is het met je blog? Soms heel irritant, maar ze zijn wel altijd super enthousiast dus dat is wel leuk! x
Wauw, al 50 (nu al 57, op naar de 60!) followers, gefeliciteeeerd! Bij mij weten een paar van mijn vriendinnen van mijn blog. Als er een goede gelegenheid is of we toevallig op het onderwerp komen vertel ik weer een andere vriendin enthosiast over mijn blog. Enne… jouw blog is echt iets waar je trots op kan zijn!
Gefeliciteeerd met je volgers! Maar het vertellen aan iedereen is best een grote stap hoor, ik vind het ook eng om te doen!! Dus doe ik stap voor stap. Ik heb het al aan een paar vriendinnen vertelt en mijn ouders etc..
Ik vond dit ook lastig hoor! Het is vaak toch vrij persoonlijk wat je op je blog deelt. Ik was – en ben – bang voor negatieve reacties. Maar ik krijg tot nu toe gelukkig alleen maar positieve reacties ;) Ik heb ook sinds kort een eigen domein en pff, wat een gedoe was dat!!! Bloed, zweet en tranen heeft het me gekost, maar het is gelukt ;) You can do it!!
Ik vond het ook eng, in totaal heb ik nu net iets meer dan 60 volgers en ik heb het maar gewoon op facebook gegooid haha.. Best eng, maar ik kreeg veel positieve reacties. Eigenlijk geen 1 negatieve! Ik weet wel zeker dat mensen je blog zullen waarderen, je schrijft mooi en je onderwerp is erg persoonlijk. Als ze dáárop negatief willen reageren zegt dat meer over hen dan over jou en je blog hoor! Ik vind het knap dat je zoveel over je vader deelt, het geeft me wel het besef dat het leven nu is en dat het zomaar voorbij kan zijn.
liefs
Hee meid, wat een herkenbaar artikel zeg.. Mooi geschreven. ik ben ondertussen geen beginnende blogger meer maar ik weet nog heel goed dat je het heel spannend vind, beetje awkward ofzo om het te vertellen! Maar uiteindelijk reageert (in mijn geval iig) iedereen super positief :D!
Ik heb dit artikel als 1 van mijn favorieten genoemd in mijn linkparty van vandaag! :D Hopelijk vind je dat leuk!
Liefs! Rosie
Proficiat met je 50 volgers, doe je super goed! :) ik vind dat ook super eng… Buiten mijn vriend weet niemand dat ik blog. Jij bent dus al een paar stappen verder dan mij… ;) laat je weten hoe je het hebt aangepakt?
Ja tuurlijk! Al zal dat bij iedereen vast anders zijn. Wie weet ben jij me dadelijk nog voor ;)
Ik heb je blog serieus een uur geleden ontdekt en wauw meid, je schrijft geweldig. Ik vind het zo dapper en goed van je dat je dit alles durft te delen met anderen. Dit is natuurlijk ook heel goed voor je. Je lucht je hart op!
Ik snap best dat het moeilijk is om het aan anderen te vertellen, maar hé de belangrijkste mensen weten al dat je een blog hebt. Zelf ben ik ook een blog begonnen en ik heb het aan niemand verteld, hehe.
Wees trots op jezelf, lieverd. En wat maakt het uit wat anderen over je zullen denken? Het gaat om jezelf en jouw geluk gaat voor anderen, toch?
p.s. gefeliciteerd met je 50 volgers, wat nu inmiddels al 67 is geworden!
Liefs,
Senna