Dit bracht mij een lach op mijn gezicht!

Na het overlijden van mijn vader zijn er moeilijke tijden geweest, het voelde alsof ik in een soort gat viel. Een gat waardoor ik met veel verdriet en weinig plezier door het leven ging. Het leven was ineens zoveel zwaarder. Het leek wel alsof alleen bij mij de wind van voren kwam waardoor ik amper vooruit kwam. Toch hebben deze kleine dingen er toch voor gezorgd dat ik me voor eventjes weer goed voelde. Kijk je mee?

– Na de kerkdienst en de crematie werd het stil. Geen ladingen kaarten meer in de brievenbus en geen telefoontjes meer hoe het met ons ging. Het voelde alsof ineens iedereen weer verder was gegaan met leven en ons spontaan was vergeten. Een ware kwelling. Vooral omdat mama wél bezoek kreeg van vrienden en familie en ik helemaal niks. Dat maakte me enorm verdrietig. Tot het moment dat er een kaartje in de brievenbus lag. Ik kreeg een aantal weken na het overlijden een kaartje van twee lieve meiden met de vraag of ik binnenkort eens een keer mee wat ging doen als ik daar behoefte aan had. Wauw, een kaartje iemand die aan mij dacht! Wat fantastisch!

– Ik ging binnen een week na het afscheid al weer naar school, want ja thuis zitten was ook maar zoiets. Ik vond het best eng om in de bus te zitten aangezien ik bang was dat niemand meer iets tegen mij durfde te zeggen. Een aantal weken later vroeg een oud klasgenootje van mij hoe het met mij was. Hij zei dat hij vaak had gedacht aan hoe ik mij wel niet gevoelt zou hebben toen hij had gehoord dat mijn vader was overleden. Hij vroeg het zomaar spontaan terwijl ik op de bus stond te wachten. Mijn humeur was in een klap veranderd en lachend kwam ik thuis. “Mam, er vroeg iemand uit mijn oude klas het met mij ging!? Wauw dat vind ik zo ontzettend fijn!” Ik ben er de hele week nog blij van geweest dat iemand dat zomaar aan mij durfde te vragen. Dat deed me echt zo ontzettend goed, dankjewel voor je moed. Het zal voor altijd bij mij blijven dat hij de aller eerste was die vroeg aan mij hoe het met mij was!

– Een tante van mama kwam langs met cadeautjes voor mij en mijn zusje. Ze vertelde erbij: “Omdat jullie al zoveel moeten missen kunnen jullie er makkelijk dit bijhebben”. Ik kreeg een heel mooi subtiel armbandje van haar wat ik écht prachtig vind! Zo lief!

P1120161

– Eigenlijk had ik op 7 maart een fotoshoot met een vriendin. Dit heb ik helaas niet kunnen doen vanwege het overlijden van papa op 6 maart. Ik baalde er echt ontzettend van omdat ik er zo lang naar uit had gekeken! Ik vind foto’s maken zo ontzettend leuk en ik haal er echt plezier uit als ik iemand stralend op de foto heb gekregen. Al houdt dat niet in dat ik het zelf niet leuk vind om op de foto te staan! Ik vond het dan ook zo ontzettend lief dat ze het heeft weten te verzetten naar een later tijdstip. Ergens in april was de dag waarop mijn haar prachtig werd gekruld en waar ik (al zeg ik het zelf) best mooie foto’s aan over heb gehouden. Ik gebruik de foto’s alleen niet zo vaak omdat ik nog net iets meer van spontane foto’s houd buiten ofzo!

fotoshoot5

– Op diezelfde dag kwamen er ook vier lieve meiden uit mijn hockeyteam langs. Ze hadden een heel lief cadeautje bij zich met allemaal tekstjes van mensen uit mijn hockeyteam, we hadden gezellig gekletst en ik vond het heel erg fijn om weer eens verhalen te horen uit het dorp! Eindelijk was ik weer op de hoogte wat er allemaal aan de gang was buiten de muren van mijn huis.

– Later werd ik ook aangesproken door een andere jongen uit mijn oude klas (waar ik nog wel eens contact mee had) toen ik hem toevallig tegen kwam op het station. Hij vroeg ook aan mij hoe het ging en zei ook dat hij het moeilijk vond om te vragen omdat hij mij niet wilde kwetsen. Echt, het heeft me ontzettend veel goeds gedaan dat hij mij heeft durven aan te spreken. Ik heb er zoveel bewondering voor als iemand dat durft te vragen en eerlijk durft te zijn. Ik huppelde bijna naar mijn trein van blijdschap! (grapje, maar ik had wel een lach op mijn gezicht die er niet zomaar vanaf ging.)

– Toen ik 1,5 maand later zo ver was om iets te gaan doen met de meiden die de kaart hadden gestuurd werd ik overdonderd door nog een lieve verassing. Ze hadden een cadeautje meegenomen voor mij. Ik wist bijna niet hoe ik er op moest reageren, zo speciaal! Ik kreeg een hele mooi armband met twee hartjes er aan. “Eentje is jou papa en de andere ben jij” zeiden ze. Ik draag het armbandje maar al te graag omdat ik het zo bijzonder vind!

P1120213-001

– Mijn vriendin die met een wijntje in de hand vroeg hoe het mij ging. Ik zag mijn vriendinnen weinig na het overlijden van mijn vader. Dit heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat een van mijn vriendinnen ’s avonds laat op een feestje (misschien wel eindelijk) vroeg hoe het mij ging. De wijntjes die je op had vergeef ik je wel hoor ;) Ik vond het geweldig dat ze het heeft durven vragen! Omdat we allebei in een andere stad studeren en hierdoor een beetje een ander leven hebben gekregen zien we elkaar niet zoveel. Dat maakt de ‘bij-klets-momenten’ nog leuker én altijd gezellig! :)

Liefs, Sophie

Heb jij ooit nagedacht over de dingen die jij enorm waardeerde van iemand anders?

25 comments

  1. Wat bijzonder dat je deze momenten hebt mogen ervaren! Het is heel fijn als iemand even stilstaat bij hoe het met een ander gaat, zeker na een grote gebeurtenis als jouw verlies. Zelf vind ik het altijd best lastig om in zo’n situatie te vragen hoe het met iemand gaat, bang om iemand te kwetsen. Maar.. Dat zou ik eigenlijk dus wel moeten doen :)

  2. Wat jij zegt, het was inderdaad een ware kwelling als je niks meer van niemand hoort! Bij mij overleed mijn vader in de zomervakantie, maar ik moest 3 weken daarna ongeveer weer naar school. Weet je waar ik zo een hekel aan had is dat mijn werk toen belde paar dagen erna, kom je al werken?! wat een rotmens. Je hebt wel mooie momentjes weer gehad zodat je weer wat vrolijker kon zijn!

    1. Oh pfoe dat was wel heel erg! Ik heb dat gelukkig wel zelf aan kunnen geven wat betreft werk. Het lijkt me super vervelend om dan naar school te gaan. Mijn papa overleed in de carnavalsvakantie en dat vond ik al minder aangezien mijn klas het dus via app te horen heeft gekregen.

  3. Heel erg mooi geschreven Sophie. Dit sluit eigenlijk een beetje aan bij het artikel dat je voor mijn blog schreef, namelijk de boodschap dat het net heel fijn is als je vraagt hoe het gaat aan iemand, ook al is die persoon iemand heel dierbaar verloren. Fijn dat er toch enkelen waren die het aangedurfd hebben.

  4. Wat fijn dat mensen aan je denken. Kleine dingen kunnen iemand zijn of haar dag helemaal goedmaken, zoals vragen hoe het met iemand gaat (of een complimentje geven als iemand een slechte dag heeft). Gelukkig zijn er mensen die het wel durven vragen!
    Liefs, Iris

  5. wat mooi om te lezen dat het je zo goed heeft gedaan maar ergens begrijp ik het wel omdat het in min ogen zo is dat iedereen wilt weten hoe het is -en misschien vind je het vervelend- om het telkens opnieuw te vertellen. Lief dat je zoveel leuke dingen hebt gekregen als gebaar dat ze aan je denken en je vriendin die de fotoshoot verplaats is natuurlij echt een engel!

    1. Ja geweldig lief al die mooie blijvende sieraden! Het gaat meer om het gebaar dan om de gift. Het gevoel dat iemand nog meer moeite in je heeft gestoken dan normaal is gewoon al zo fijn! Het verzetten ging nog helemaal niet makkelijk van die fotoshoot aangezien die fotograaf het eerst niet zo geloofde! Absurd gewoon. Ik was van te voren dus al boos op die vent toen ik er heen moest haha.

  6. Echt een fijn gevoel als mensen aan je denken, zeker als je het niet verwacht, maar wel erg nodig hebt. Ik kan me zo geen situaties voor de geest halen waarin ik me zo heb gevoeld. Enkel hoe ik me voel als mensen geen dingen aan me vragen bijvoorbeeld.

  7. Ik snap heel goed dat het voor jou ontzettend fijn was als je in zag dat mensen aan je dachten. Maar ik snap stiekem ook wel dat het moeilijk is voor anderen om te vragen hoe het met je gaat, omdat je inderdaad iemand niet wilt herinneren aan de nare gebeurtenissen en dus het idee hadden dat ze jou daarmee kwetste. Dat Josh armbandje, wat een super mooi gebaar. Ik snap dat je die veel draagt! Prachtig! Liefs

  8. Wat een mooie en eerlijke blogpost! Ik denk dat mensen vaak inderdaad niet meer zo goed weten wat ze moeten zeggen. Aan de andere kant snap ik heel goed dat het ontzettend fijn voor jou moet zijn geweest dat mensen vroegen hoe het met je ging, dingen met je wilden doen als jij daaraan toe was. <3

  9. Wat mooi dat je zo hebt kunnen genieten van deze momenten. Voor ieder ander is het zo’n klein gebaar, maar voor jou betekende het toen heel veel. Zo zie je maar weer. Mooi en eerlijk geschreven <3

  10. Wat een bijzondere en mooie momenten! Ik kan mij voorstellen dat mensen het moeilijk vinden om te vragen hoe het daadwerkelijk met je gaat. Fijn dat je zo veel lieve gebaren hebt mee mogen maken! En die foto’s… Ze zijn prachtig! <3
    Renske schreef onlangs …Shoplog HEMA

  11. Ik snap dat je het ontzettend fijn vind dat mensen aan je denken, ookal verwacht je het niet echt van sommigen. Je moet er ook zeker van blijven genieten :) xx

  12. Wat heb je dit weer liefdevol beschreven. Ik vind je foto’s trouwens heel erg mooi! Fijn dat er mensen voor je klaar staan, zelfs wanneer je dit niet altijd verwacht.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge