#9 Terwijl ik een gewone student leek…

IMG_20141227_175954

In deze rubriek vertel ik je elke woensdag een persoonlijk verhaal. Hieruit komt naar voren dat we in principe bijna niets van het leven van een ander weten. Onder andere Ik leek vorig jaar een gewone student voor vele. Helaas was niets minder waar. Deze keer vertel ik over muziek voor op een lijstje… Ben je benieuwd, lees dan gauw verder!

Ik kwam thuis van school en fluisterde dat ik thuis was aangezien papa sliep. De deur tussen de kamer en de keuken was dicht en niemand reageerde. Ik deed mijn jas uit en zette mijn tas op de grond. In de kamer zag ik mama achter de computer zitten. Ik deed de deur zachtjes open (voor zover dat mogelijk was) en fluisterde nogmaals dat ik thuis was. Mam keek om en deed de koptelefoon af.

De koptelefoon was van het ziekenhuis van papa, inmiddels hadden we al een hele verzameling aan koptelefoons van het ziekenhuis hier thuis. Ze worden nog steeds gebruikt bij de computer al zijn ze nu toch wel langzaamaan aan het slijten.

Ik moest even gaan zitten en luisteren van mam. Ze had een liedje gevonden voor bij papa op de crematie. Daar ging ik dan, ik zette de koptelefoon op en drukte op ‘play’. Mam ging naar de keuken en deed de deur achter zich dicht.

Celtic Woman zongen de sterren van de hemel door mijn oren. Ik keek naar links, daar lag mijn papa te slapen. Wat ontzettend gek om dit nu te luisteren dacht ik bij mezelf. Ik moest huilen bij het idee dat ik dit liedje zou horen bij het overlijden van papa. Het was een prachtnummer, dat moest ik zeker toegeven aan mama. De stemmen waren fantastisch en zo zuiver.

Toen ik hoorde dat mam weer binnenkwam droogde ik snel mijn tranen en antwoordde kortaf dat het wel oke was. “Gek hé omdat zo te luisteren” zeiden we tegen elkaar. We dachten precies hetzelfde.

Zodra mam weer terug ging naar de keuken luisterde ik het liedje nog een keer en nog een keer. Ik bleef naar links kijken waar papa nog steeds sliep. Het was een ontzettend mooi nummer en dat veranderde niet toen ik het voor de vierde keer luisterde… Hij mocht op het lijstje…

Dit liedje hebben we zowel in de kerk als in het crematorium laten horen, zo prachtig vonden we het. Luister vooral vanaf 3:30. Vanaf dan wordt het nóg mooier! *kippenvel*

Vandaag is het zondag 1 maart nu ik dit schrijf. Over 5 dagen is het precies een jaar geleden dat onze lieve papa de mooiste ster aan de hemel werd. Ik ben alleen thuis en ik heb behoefte om de muziek van de uitvaart te horen. Ik zet de speaker op vol, dat kan nu aangezien niemand gek op kan kijken als ik de muziek spontaan aanzet. Alle liedjes komen voorbij, zo ook deze. Met tranen in mijn ogen zit ik voor de computer, ik zing zachtjes mee. De songtekst voelt als geschreven over jou. Het is oneerlijk, oneerlijk dat ik hier nu zit. Ik wil lachen, springen, genieten maar soms… soms dan moet ik even de tijd nemen om alle tranen er uit te huilen die de andere dagen niet zijn gekomen…  Lieve papa, you raise me up to more than I can be. Nog steeds, elke dag vind ik de kracht bij jou om door te gaan. Jij geeft mij de kracht te genieten van het leven voor zover dat kan en te doen wat ik graag wil. Dankje pap.

Liefs, Sophie

13 comments

  1. Het is een geweldig nummer, ik luister het regelmatig wel eens. Maar nu zal ik het nooit meer kunnen luisteren zonder aan jullie te denken… Gek hè?

  2. Ik heb dit altijd al een prachtig lied gevonden, maar voor jou heeft het zo veel meer betekenis. Ik heb dit artikel met tranen in mijn ogen gelezen. Je vader zal trots op je zijn! En over dat je zo weinig over anderen weet, dat klopt. Ik zit op sociale studies waarbij we heel open moeten zijn naar onze klas en zo kom je erachter dat iedereen zo zijn eigen verhaal heeft. Heel mooi dat jij dit zo bespreekt!

Laat een antwoord achter aan Lisa Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge