#14

Een extra artikel vandaag want ook na het overlijden van papa ben ik doorgegaan met schrijven, zowel in mijn schrift als op mijn telefoon en iPod. Vele van jullie waren benieuwd wat er dan na zo’n week met je gebeurt. Hopelijk kan ik daar meer duidelijkheid van geven. Vandaag neem ik jullie dus weer mee in mijn hoofd. Lees je mee?



2014, 14 maart 23:49 – De dag nadat mijn papa gecremeerd is.

Besef wat je hebt en wat jou leven verrijkt.

Niemand heeft dat besef van mijn leeftijd, helaas. Niemand die mij snapt, niemand die snapt wat ik mis. Ik voel me zo alleen. De tranen rollen over mijn wangen. Mam en mijn zusje snappen me toch niet. Mam is te lief, mijn zusje te roekeloos en te jong voor het besef. Ook te jong voor het besef dat er regels nodig zijn in een huishouden. Niemand die snapt dat ik behoefte heb aan duidelijkheid, orde en structuur. Niemand die dat me kan geven. Diegene die nu ‘niemand’ is, diegene dat was jij lieve papa.

I wish you were here ♥

21 comments

  1. wauw mooi maar ik denk zeker wel dat er mensen zij die het begrijpen, want helaas zijn er best wat mensen die geen vader of moeder meer in hun leven hebben! <3 your a strong girl!

    1. Ja helaas wel, ik hoop er op een dag iemand te treffen die precies hetzelfde voelt zodat ik ein-de-lijk mijn verdriet kan delen al lucht dit ook al erg op. Dankjewel voor je lieve reactie, liefs!

  2. wauw ik vind dat jij altijd zo mooi schrijft, lijkt me zo heftig wat jij hebt meegemaakt :( Echt vreselijk dat je zoiets moet meemaken :( *dikke knuffel*

  3. Wauw, mooi heb je dat geschreven! Vind het echt knap dat je nog steeds zo sterk in je schoenen staat, respect! Xoxo

    Ps. Ik miste je berichtjes in mijn WordPress feed, het schoot me ineens te binnen dat je een eigen domein had en ik je nog niet volgde op Bloglovin’, nu wel!

  4. Het zelfde als hierboven al is gezegd, ik volgde je al op WordPress, maar heb je nu weer gevonden!

    Wat kan jij ontzettend mooi schrijven, ontroerend én mooi. Ik kan me echt niet indenken hoe jij je moet hebben gevoeld/voelt. Volgens mij heb ik het al een keer eerder gezegd, maar een vriendin van mij is haar vader ook op een (te) jonge leeftijd verloren. 19 was ze volgens mij.
    Ik weet nog dat ik een paar dagen na zijn overlijden bij haar thuis was en dat de telefoon ging. De tandarts… Dat haar vader de afspraak vergeten was. Ze zei: Mijn vader is dood. En hing op.
    Zoveel indruk heeft dat op me gemaakt.

    Heel veel sterkte! En beterschap met je misselijkheid!
    Ik ga je volgen op Bloglovin’ :)

  5. Onbegrijpelijk hoe zoiets moet voelen, ik heb respect voor je dat jij je nare gevoelens hebt weten om te zetten en toch de kracht hebt weten te vinden om jouw gevoelens te delen met ons.
    Heel veel sterkte..

  6. Ik heb zoveel bewondering voor jou. Mijn moeder is op haar 15e en 16e haar moeder en vader verloren, en daar heeft ze wel eens wat over verteld. Hoe dat is enzo. Maar echt begrijpen doe je het natuurlijk nooit. Ik vind het zo mooi en knap hoe jij alles beschrijft. Zo krijgen we een beetje een kijkje in je hoofd. Je bent een ongelofelijk sterke topper Sophie! <3
    Denise schreef onlangs …Inspiratie: Fashion

  7. Hee Sophie, laatst kwam ik jouw blog tegen en sindsdien kijk ik hier steeds vaker, wat een heftig leven heb jij, maar wat kan je mooi schrijven! Ik kan me echt geen leven zonder vader voorstellen en daarom is het voor jou ook zo erg! Je kan je gevoelens echt goed verwoorden, hou vol meid! Liefs Maria
    Maria schreef onlangs …Eindelijk, lente!

Laat een antwoord achter aan Sophie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge