#13 Wat is geluk?

Ben jij benieuwd wat ik op vrijdag 28 februari schreef over geluk?

Geluk verschilt voor iedereen. Aangezien ik in het zuiden van het land woon. Is carnaval nu al in volle gang. Vele zien dat als een vorm van geluk. Met een leuk kostuum de deur uit en het halve dorp tegenkomen in de kroeg. Dit jaar zit ik er niet zo op uit te kijken -hoewel ik het vorig jaar nog zo leuk vond om me helemaal op te maken en van alles te proberen om mijn haar wat anders te krullen- ik houd me nu bezig met allerlei andere dingen, dingen die in de meeste levens zich niet voordoen. Het is vrijdag, de laatste dag van Februari. Pap is een sterke, na een dikke drie maanden vecht hij nog steeds. Elke dag, elk uur, elke minuut. Trots is het enige wat ik uit kan brengen naar mijn papa. Mijn papa die hier nu zit op de bank. Sinds dinsdag heeft pap niet meer gegeten met ons. Het avondeten, de enige tijd waarop we nog met zijn vieren bij elkaar waren en we nog een klein beetje op een normaal gezin leken is voorbij. Pap slaapt de hele dag en ik heb hem amper gesproken woensdag en donderdag. Ik vind het moeilijk, want ik heb het gevoel dat ik me te weinig met papa bezig houd nu ik hem amper spreek.

 

Maar vandaag is vrijdag, een geluksdag als je het aan mij vraagt. Zodra ik thuis kwam van school was pap wakker, WAKKER. Ik kon met hem praten en samen tv kijken. Daarna hebben we met zijn vieren bij de TV frietjes gegeten. Wat een geluk. Samen eten met pap, wel wat gecompliceerd. Maar whatever, ik bedoel, papa eet met ons! Ik geniet hoe hij probeert zijn friet te eten en het bord bijna op de bank valt. Ik geniet van het feit dat pap weer een van zijn oude grapjes maakt tegen mama die aan het filmen is. Een bijzonder moment.

 

Het voelde bijna weer als een gewoon gezin, al ga ik er vanuit dat dit dan toch echt de laatste keer is dat papa met ons mee eet.. Ik moet er nog steeds aan wennen dat we straks met zijn drieën verder moeten. Maar zolang hij er nog is, ga ik genieten van alles!

 

Wat is geluk voor jou?

 

 

7 comments

    1. Wat een compliment. Dit is een jaar geleden geschreven. Ik schreef toen alles op wat ik bij niemand kwijt kon omdat niemand snapte dat ik met zoiets enorm blij kon zijn. Nu kan ik het eindelijk kwijt bij jullie!

  1. Ik snap je maar al te goed, ik ben ondertussen al enige tijd geleden mijn stiefvader verloren aan longkanker, was niets meer aan te doen. Anderhalf jaar later ging mijn opa ervandoor maar dan zeer onverwacht. Daarna verloor ik mijn oma’s een jaar na elkaar, de ene zaten we op te wachten, alzheimer, heel zwaar dus het was geen leven meer voor haar, de andere ook onverwacht ineens, wel na enige TIA’s die zij al eerder had gehad. En toen ging mijn jongste tante er ook nog eens vandoor zonder enige waarschuwing, een simpele maagzweer, operatie, maar tijdens de operatie liet zij het leven, ze is nooit meer bijgekomen uit haar narcose… net geen 50 geworden ooit.

    Dus weet, dat ik jou begrijp en snap, dat je dit als een geluks momentje ziet, zelfs de filmcamera komt mij oh zo bekend voor, nog even dat laatste momentje pikken, een brok in je keel voelen als je het weer terug ziet. Heel veel sterkte, zelfs nu nog, want rouwen kost enige tijd. <3

Laat een antwoord achter aan dagelijksspeciaal Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge