#1 Terwijl ik een gewone student leek…

P1130503-001

Een nieuw jaar vraagt om (nog meer) nieuwe rubrieken. Ik wilde jullie graag wat meer vertellen over het leven áchter de student die ik in het dagelijkse leven ben. Vandaar dat ik er graag meer over schrijf. Vorig jaar heb ik vaak gedacht, jeetje wat wij bespreken en doen is eigenlijk helemaal niet normaal! Niemand uit mijn klas weet wat ik nu aan het doen ben en zal dat nooit bedenken. Vandaag voor het eerst een nieuwe rubriek: Terwijl ik een gewone student leek…

Vandaag wil ik jullie graag meenemen naar het leven van een 17-jarig meisje dat weet dat haar vader binnenkort zal gaan overlijden. Ik weet dat jullie graag positieve dingen lezen maar aangezien ik graag mensen wil laten begrijpen hoe zoiets kan gaan bij een gezin die dit meemaakt schrijf ik ook ooit eens minder leuke dingen. That’s life!

Gesprekken over de kerkmis/crematie hadden we wel vaker. “Hee pap, weet je al wat voor muziek je wilt?” “Pff geen idee, Frans Bauer?” Mama lachte. “Nee pap, dat is niks!”  zei ik. Muziek en pap is geen combinatie. Hij hield zich er helemaal niet mee bezig en het interesseerde hem weinig. Hij kende maar weinig artiesten. Hij luisterde wel radio enzo daar niet van maar voor muziek moet je niet bij hem zijn. “Ik weet het niet, doe maar iets van Guus Meeuwis dan?” zegt pap om enigszins wat te proberen. Ik laat wat muziek horen vanaf de computer, net als mam met de iPad. Ondanks de afgespeelde muziekjes merk ik aan pap dat het hem niet zo uit maakt. “Kiezen jullie maar” zegt hij. Zo luchtig als dat het leest, zo luchtig was het gesprek ook, alsof we het over het weer hadden. Zo ging het wel vaker. Liedjes interesseerde hem niet en mam en ik moesten alvast op onderzoek uit naar muziek voor papa… Dat bleek nog een hele opgave…

Achteraf snap ik opzich wel waarom pap zo reageerde. Misschien vond hij het wel verschrikkelijk om er over te praten? Wilde hij het gesprek afkappen of iets in die richting, we zullen het nooit weten.

Heb jij al eens nagedacht over welke muziek jij zou willen?

16 comments

  1. Oh wat heftig om te lezen, dit doet mij gelijk weer denken aan toen ik mijn vader verloor (ik was 18) en het gebeurde onverwachts. Ik kan mij niet in plaatsen hoe luchtig iemand erover praat, maar ik weet wel dat mijn moeder de volgende dag na het overlijden van mijn vader gewoon boodschappen ging doen zonder benul en zei heel luchtig ja mijn man is dood. Eigenlijk lijkt het alsof je over het weer praat of iets, maar stiekem van binnen is het toch iets heel groots.

  2. Ik kom nu voor het eerst op je blog en wil graag zeggen dat ik het onwijs knap vind hoe je erover praat. Ik weet zeker dat dit anderen in een soortgelijke situatie steun zal geven. Alleen al het gevoel dat je niet de enige bent kan veel schelen.

  3. Knap dat je het zo opschrijft! Ja, ik weet precies wat ik wil. Ik weet het van mijn ouders ook. Maar mijn vader zou net zo als die van jou reageren. Ik ben het helemaal met je eens, het fijnst is natuurlijk om positieve dingen te lezen, maar het leven is niet alleen rozenkleur en maneschijn. <3

  4. wow ik vind het echt indrukwekkend dat je er zo openlijk en eerlijk over kunt schrijven. Ik heb nog nooit nagedacht over wat voor muziek ik zou willen. Ik denk toch iets vrolijks, zodat mensen de goede dingen herinneren

  5. Wat knap dat je er over kan schrijven zeg! Zelf heb ik mijn hele crematie al bedacht en opgeschreven (hoewel ik denk dat ik nu wat dingen wil veranderen), inclusief muziek en de “receptie” (heet dat zo?) achteraf.

  6. Het is goed dat je deze rubriek begonnen bent soof! Niet alleen fijn voor anderen, ook voor jezelf. Je hoeft niet iedereen die vraagt hoe het met je gaat hetzelfde verhaal te vertellen. Of als je even een dipje hebt hoef je ze dat niet te vertellen. Op je blog kun je dit super mooi verwoorden en dat doe je ook. Ga zo door soof! Xx

Laat een antwoord achter aan Dina Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

CommentLuv badge